Πρώτη ανάγνωση της σεζόν που τέλειωσε ...

Η ποδοσφαιρική χρονιά έφτασε στο τέλος της. Μια ποδοσφαιρική χρονιά που καθώς προχωρούσε έμοιαζε να οδηγείται σε κάτι ονειρικό, με την ομάδα μας να κλέβει τις εντυπώσεις και να φαντάζει πως μπορεί για το κάτι παραπάνω. Δεν ήταν λίγοι εξάλλου, εκείνοι που στο πίσω μέρος του μυαλού τους, είχαν ακόμη και το πρωτάθλημα. Δυστυχώς όμως, όχι μόνο δεν μπορέσαμε για το κάτι παραπάνω, αλλά στο τέλος χάσαμε και τα αβγά και τα πασχάλια. Αυτό τουλάχιστο φαίνεται μέσα από την απώλεια και των δύο στόχων, όπως αυτοί οριοθετήθηκαν από τη διοίκηση.

Συνειδητά επέλεξα να μην ασκώ κριτική, όπως και οι υπόλοιποι αρθρογράφοι του Blog, σε μια προσπάθεια να μην κάνουμε περισσότερο κακό στην ομάδα. Όμως, πλέον, με το τέλος του πρωταθλήματος και βλέποντας τα πράγματα ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα, θα επιχειρήσω μια πρώτα ανασκόπηση της σεζόν.

Με βάση τη τελική βαθμολογία και την εν γένει κατάληξη της σεζόν, η ΑΕΚ δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένη. Δεδομένου πως είναι εκτός στόχων, οτιδήποτε άλλο και να αναφέρεται από την ομάδα δεν πείθει κανέναν. Από τη στιγμή που δεν επιτεύχθηκε κανένας στόχος, αν και η ομάδα ήταν μέσα και στους δύο ως το τέλος, δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένη. Συμφωνούμε πως η ΑΕΚ, καθ’ όλη τη διάρκεια της φετινής χρονιάς, έκλεψε τις εντυπώσεις, παρουσίασε ένα αξιοζήλευτο πρόσωπο, έθελξε με την αγωνιστική της παρουσία και συνέπεια και μας έκανε να ονειρευόμαστε. Όμως, καμιά ομάδα δεν κέρδισε ποτέ τίποτα,  μόνο με τις εντυπώσεις. Στο κάτω κάτω, η ιστορία θα γράψει πως η ΑΕΚ τερμάτισε τέταρτη και έμεινε εκτός Ευρώπης και στο κύπελλο αποκλείστηκε από μια καταφανώς υποδεέστερη ομάδα στα ημιτελικά με τα χέρια κάτω.  Ουσιαστικά κανείς δεν θα θυμάται σε λίγο καιρό, πως η ΑΕΚ ίσως και να άξιζε μέχρι και το ίδιο το πρωτάθλημα φέτος.

Συνεπώς η χρονιά κρίνεται αποτυχημένη ως προς την επίτευξη των στόχων, μιας και δεν κατακτήθηκε κανένας.

Η χρονιά όμως μπορεί να θεωρηθεί απόλυτα επιτυχημένη, ως προς τη συνέπεια της ομάδας στα ψηλά της βαθμολογίας και την καθιέρωσή της, στη συνείδηση του φίλαθλου κοινού ως μια από τις μεγάλες ομάδες που πρωταγωνιστούν. Τα τελευταία τρία χρόνια, μετά την επάνοδο στην πρώτη κατηγορία, η ΑΕΚ δείχνει να οικοδομείται σε γερά θεμέλια και δείχνει σταθερότητα ως προς την προσέγγιση των παιχνιδιών και πλέον δεν υπάρχει ομάδα από τις λεγόμενες μεγάλες που να μην μας υπολογίζει σοβαρά. Φέτος σε κάποια σημεία του πρωταθλήματος, προκαλούσε μέχρι και φόβο. Τα τελευταία τρία χρόνια, η ομάδα τερμάτισε δύο φορές τέταρτη και μια φορά πέμπτη. Ευτύχισε επίσης να αγωνιστεί στην Ευρώπη και να παίξει στου ομίλους του Europa League, όντας η πρώτη κυπριακή ομάδα που πέτυχε κάτι τέτοιο. Συνεπώς, η ομάδα σταθερά καθιερώνεται και μόνο προς τα πάνω πρέπει να κοιτάζει, προς το κάτι περισσότερο, δηλαδή την κατάκτηση κάποιου πρωταθλήματος στα αμέσως επόμενα χρόνια.

Φυσικά για όλα αυτά υπάρχει ένα αλλά…. Μια ομάδα για να συνεχίσει τη σταθερά ανοδική της πορεία, πρέπει να χαρακτηρίζεται από σταθερότητα σε επίπεδο ρόστερ και τεχνικής ηγεσίας. Φυσικά όλα αυτά ξεκινούν πρώτα πρώτα από τη διοικητική σταθερότητα, που η ΑΕΚ δείχνει να διαθέτει. Θεωρώ πως αν η ΑΕΚ απωλέσει τον αρχιτέκτονα της φετινής ομάδας, θα είναι πισωγύρισμα και ένα μεγάλο μειονέκτημα για την επόμενη σεζόν. Θεωρητικά, η ομάδα μας με την ίδια συνταγή ως προς τον προπονητή και με ελάχιστες προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ (υποχρεωτικές ή μη) του χρόνου μπορεί να διεκδικήσει κάποιο τίτλο. Αν όμως αλλάξει προπονητή και με δεδομένο πως κάποιοι παίκτες θα αποχωρήσουν, τότε μιλάμε για νέο ξεκίνημα που θα απαιτεί κτίσιμο, υπομονή και αβέβαια αποτελέσματα. Επίσης, κάνει και κακό στην εικόνα της ομάδας, να αποτελεί άρμα για κάθε προπονητή να φεύγει στα μισά του συμβολαίου του, χωρίς να ολοκληρώνει το πλάνο που ανέλαβε. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να αναφέρω πως θεωρώ τεράστιο πλήγμα την παραφιλολογία που αναπτυσσόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν και εντονότερα τις τελευταίες βδομάδες, ως προς την μετακίνηση του Σιμόν ή σε ομάδα του Ισραήλ ή στον αποελ. Αυτό ακριβώς δείχνει πως κάποιοι δημοσιογράφοι, με τη δική μας ανοχή μας αντιμετωπίζουν ως μια ομαδούλα που αποτελεί μικρομάγαζο για άλλες ομάδες (βλέπε αποελ). Δεν νοείται να είσαι μέσα στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος για σχεδόν όλη τη σεζόν και να αναφέρεται πως ο προπονητής σου ενδιαφέρεται να πάει στον αποελ επειδή αποτελεί άλμα στην καριέρα του. Ακόμα και να μην ευσταθούν οι συγκεκριμένες ειδήσεις, η ουσία είναι πως έμειναν αναπάντητες και άφησαν αρνητικότατες εντυπώσεις στα μάτια του κόσμου…

Θεωρώ πως αν φύγει ο Σιμόν, ο πήχης πέφτει αισθητά και πλέον η ομάδα μπαίνει σε περιπέτειες αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το αν υπάρχει πλάνο σε βάθος χρόνου. Κατ’ εμένα για να θεωρηθεί η σεζόν πετυχημένη ως προς το αγωνιστικό επίπεδο, πρέπει να κρατήσει τον προπονητή και το μεγαλύτερο κορμό του ρόστερ. Διαφορετικά υπάρχει και εδώ αποτυχία.  Εκτός αν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο από τη διοίκηση ως προς τη διάδοχη κατάσταση, με όλα φυσικά τα ρίσκα που αυτό εμπεριέχει. Εξάλλου, δεδομένου πως ο κόσμος της ομάδας χαρακτηρίζεται από τη δυσπιστία, μια αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, με την αισθητή μείωση του μπάτζετ και τις αποχωρήσεις παικτών, μόνο καλό δεν θα κάνει ως προς τη δυναμική της ομάδας, το απαιτούμενο αγκάλιασμα της ομάδας από τον κόσμο και το απαραίτητο δέσιμο ομάδας και κόσμου.