Αφιέρωμα ρετρό

Ευάγγελος Τζίβας, ένας υπέροχος άνθρωπος που αφιέρωσε ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του στην υπηρεσία του ποδοσφαίρου, της ΕΠΑ και μετέπειτα της ΑΕΚ. Οι εμπειρίες και οι θύμησές του είναι αναμφίβολα πολλές, γι' αυτό και η άποψή του είναι ιδιαίτερα σημαντική. Διαβάστε λοιπόν ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα γι’ αυτόν τον σπουδαίο παίκτη, προπονητή και άνθρωπο…

Γενικά...
Ονομάζομαι Ευάγγελος Τζίβας και κατάγομαι από την Λάρνακα. Ο πατέρας μου ήταν ο Κόκος και η μητέρα μου η Κλειώ. Γεννήθηκα στις 25 Μαρτίου το 1953 γι’ αυτό έχω και το όνομα Ευάγγελος. Το 1978 παντρεύτηκα την Ρουπίνα Χρυσοστόμου, νοσοκόμα από την Περιστερονοπηγή και έχουμε μια κόρη την Κλειώ, καθηγήτρια Γερμανικών. Κατά την διάρκεια της ποδοσφαιρικής μου καριέρας αλλά και αργότερα δουλεύω ως ιδιωτικός υπάλληλος.

Για την ποδοσφαιρική του καριέρα...
Στην ΕΠΑ ξεκίνησα να παίζω από το 1969 σε ηλικία 16 ετών στην εφηβική ομάδα και συνέχισα στην πρώτη ομάδα μέχρι το 1985 στη θέση του δεξιού εξτρέμ. Το 1974 διέκοψα την καριέρα μου λόγω του πολέμου, όπου υπηρέτησα την πατρίδα μου ως κληρωτός στρατιώτης. Μετά την λήξη του πολέμου συνέχισα στην ομάδα. Όταν κρέμασα τα ποδοσφαιρικά μου παπούτσια το 1985, συνέχισα να υπηρετώ την ΕΠΑ ως βοηθός προπονητή στην πρώτη ομάδα και αργότερα τις ακαδημίες της ΕΠΑ αλλά και της ΑΕΚ μέχρι το 2005.

Για τις αξέχαστες στιγμές...
Με την ΕΠΑ πανηγύρισα το πρωτάθλημα που κατέκτησε την περίοδο 1969–70 και έτσι την επόμενη χρονιά αγωνιστήκαμε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα όπου δυστυχώς δεν καταφέραμε να μείνουμε στην Ά Εθνική λόγω αντίξοων συνθηκών. Όμως η ομάδα είχε και κάποιες εκπληκτικές εμφανίσεις. Την επόμενη χρονιά (72 – 73) η ομάδα πήρε τη δεύτερη θέση. Την περίοδο εκείνη είχαμε μια καταπληκτική ομάδα που σχεδόν ήταν ανίκητη. Όσο αφόρα σημαντικές στιγμές είναι πολλές όμως ο αγώνας εναντίον του Ευαγόρα όπου νικήσαμε με 3-0 και σκόραρα και τα τρία τέρματα με το κεφάλι έστω και αν έχασα και πέναλτι.

Για τους παίκτες που ξεχώριζαν...
Τον καιρό εκείνο ξεχώριζαν αρκετοί παίχτες όπως οι Μάκης Αλκιβιάδης, Μάριος Κυθρεώτης, Λάκης Θεοδώρου, Κωνσταντάς, και Τάσος Κωνσταντίνου ο οποίος το 73 μετεγράφει στην ΑΕΚ Αθηνών όπου έκανε μεγάλη καριέρα.

Για τη φανέλα...
Παλιά πραγματικά παίζαμε για την φανέλα της ομάδας μας αλλά και για την ίδια την ομάδα μας η οποία ήταν η ζωή μας. Δίναμε ότι είχαμε και δεν είχαμε για την ομάδα μας και για την διάκριση της. Δεν μας ενδιέφερε το προσωπικό κέρδος ή η προβολή φτάνει η ομάδα να είχε καλή πορεία. Τώρα οι παίχτες ενδιαφέρονται πρώτα για τα χρήματα που θα πάρουν και τα μεγάλα συμβόλαια και μετά για την ομάδα που θα παίξουν. Οι παίχτες τώρα εισπράττουν χρήματα ενώ εμείς εισπράτταμε την αγάπη του κόσμου και την αναγνώριση που υπάρχει μέχρι σήμερα.

Για τον κόσμο...
Ο κόσμος την εποχή εκείνη ήταν υπέροχος ακολουθούσε την ομάδα του και στους εντός και στους εκτός αγώνες και με την αγάπη τους βοηθούσαν την ομάδα για μια καλή εμφάνιση και πάντα στα πλαίσια της αθλητοπρέπειας και με σεβασμό στον κάθε αντίπαλο. Τα επεισόδια αν υπήρχαν ήταν μεμονωμένα παρόλο που οι οπαδοί ήταν 3 με 4 χιλιάδες.

Για την ενοποίηση...
Με το άκουσμα της απόφασης για ενοποίηση, σαν ποδοσφαιριστής της ΕΠΑ ένιωσα πάρα πολύ άσχημα και απογοητεύτηκα. Δεν σας κρύβω ότι νιώθω το ίδιο και σήμερα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι η Αλκή είναι εκεί και συμμετέχει στο πρωτάθλημα ΄Α κατηγορίας και δυο ένδοξα σωματεία όπως η ΕΠΑ και ο ΠΟΛ να μην υπάρχουν. Φυσικά όλα αυτά είναι παρελθόν και η ενοποίηση είναι πραγματικότητα δεν μας μένει τίποτα άλλο παρά να υποστηρίξουμε την ομάδα της πόλης μας. Πηγαίνω σε αρκετούς αγώνες της ΑΕΚ και χαίρομαι με τις επιτυχίες της και ελπίζω πως κάποια στιγμή να πανηγυρίσουμε και πρωτάθλημα.

Για τους παλαίμαχους...
Οι επαφές με τους άλλους παλαίμαχους είναι λιγοστές. Έγινε μια προσπάθεια για δημιουργία συνδέσμου, δυστυχώς όμως χωρίς αποτέλεσμα. Όμως πριν τρία χρόνια έγινε ένας φιλανθρωπικός αγώνας μεταξύ των παλαιμάχων των δυο ομάδων για ενίσχυση του συμποδοσφαιριστή μας Χαμπή Κωνσταντίνου αδελφό του Τάσου και Χάρη Κωνσταντίνου. Ο αγώνας είχε μεγάλη επιτυχία όμως δυστυχώς δεν είχε και συνέχεια.

Για το σημερινό ποδόσφαιρο...
Το σημερινό ποδόσφαιρο έγινε πιο ανταγωνιστικό και ποιοτικό με νέα συστήματα και τακτικές έτσι έγινε πιο όμορφο και επιθετικό με σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Παράδειγμα το πρόσφατο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα όπου θαυμάσαμε καταπληκτικούς αγώνες και καταπληκτικούς νέους ποδοσφαιριστές. Κατά την γνώμη μου σήμερα το καλύτερο πρωτάθλημα είναι το Αγγλικό και πιστεύω πως συμφωνούν αρκετοί μαζί μου. Το πάντρεμα Άγγλων ποδοσφαιριστών με αστέρια από άλλες ευρωπαϊκές ομάδες που μετεγράφηκαν στο αγγλικό πρωτάθλημα δίνουν αυτή την ωραία ομορφιά στο ποδόσφαιρο. Είναι ένα πρωτάθλημα ανταγωνιστικό που κρατεί αμείωτο το ενδιαφέρον στο φίλαθλο κοινό τόσο στην κορυφή όσο και στην ζώνη διαβάθμισης. Και το πιο υπέροχο είναι που βλέπεις όλα τα στάδια γεμάτα από φιλάθλους και σε πολλές περιπτώσεις ο ηττημένος να χειροκροτεί στο τέλος το νικητή. Αυτό ήταν το μεγάλο στοίχημα που κέρδισε η αγγλική ομοσπονδία στην καταπολέμηση του χουλιγκανισμού και του ρατσισμού και το κέρδισε. Γι’ αυτό πιστεύω πως είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο.

Για τους νέους...
Στους νεαρούς ποδοσφαιριστές έχω να δώσω κάποιες σημαντικές συμβουλές που με τα σημερινά δεδομένα με την εισδοχή πολλών ξένων ποδοσφαιριστών στο πρωτάθλημα γίνεται το έργο τους δύσκολο αφού δύσκολα μπορούν να αγωνιστούν στην πρώτη ομάδα. Τους συμβουλεύω να κάνουν υπομονή δουλεύοντας πιο σκληρά και αθόρυβα πιστεύοντας στον εαυτό τους έτσι στο τέλος θα δικαιωθούν.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ (πατήστε πάνω τους για να ανοίξουν)

ΕΠΑ