20 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η ομάδα της καρδιάς μας, η Αεκάρα μας, κλείνει φέτος τα είκοσι της χρόνια. Με αφορμή την συμπλήρωση είκοσι χρόνων από την ίδρυση της, αδράζω την ευκαιρία για να καταθέσω μία ιδέα την οποία έχω στο μυαλό μου εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ποια είναι η ιδέα αυτή? Ένα εορταστικό παιχνίδι μεταξύ των καλύτερων κύπριων και καλύτερων ξένων ποδοσφαιριστών που πέρασαν από την ομάδα μας όλα αυτά τα χρόνια. Ένα παιχνίδι που θα ξυπνήσει αναμνήσεις, ένα παιχνίδι που θα προσφέρει συγκίνηση και παράλληλα ενθουσιασμό στον κόσμο της ομάδας, ένα παιχνίδι που θα ενώσει το παρελθόν με το παρόν της Λάρνακας και κατ’ επέκταση της Αεκάρας μας.

Δεν γνωρίζω ποιες είναι οι προθέσεις της διοίκησης και τι ετοιμάζει για τον εορτασμό των είκοσι χρόνων της ομάδας μας αλλά θεωρώ ότι η ιδέα αυτή είναι επιθυμία όλων των Αεκτζήδων και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι σε μία τέτοια περίπτωση που η Διοίκηση μας αποφασίσει να οργανώσει έναν αγώνα μεταξύ των καλύτερων ποδοσφαιριστών που φόρεσαν την φανέλα της ομάδας μας, το ΓΣΖ θα γνωρίσει μεγάλες στιγμές!

Προχωρώντας ακόμα λίγο την ιδέα αυτή θα καταθέσω την δική μου άποψη για την καλύτερη 22άδα κύπριων και ξένων ποδοσφαιριστών αντίστοιχα που φόρεσαν την φανέλα με τον Κίμωνα στο στήθος. Σίγουρα δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός γιατί όπως όλοι οι συν οπαδοί μου έτσι και εγώ έχω κάποιες αδυναμίες σε ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στην ομάδα μας. Από την άλλη όμως θέτω ως κριτήρια τον χαρακτήρα των ποδοσφαιριστών που πέρασαν από την ομάδα μας, τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες και να έχουν αγωνιστεί στην ομάδα για μία ολόκληρη σαιζόν και πάνω.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ 22ΑΔΑ ΚΥΠΡΙΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ

Αρχίζοντας από τα δικά μας παιδιά, σε σχηματισμό 4-4-2 με δύο κεντρικούς χαφ και δύο επιθετικογενείς χαφ στη μεσαία γραμμή, κάτω από τα δοκάρια δικαιωματικά την θέση παίρνει ο μεγάλος Ανδρέας Μαυρής. Ένας τερματοφύλακας με απίστευτα προσόντα ο οποίος ήταν ο βασικός μας τερματοφύλακας στο έπος της Βαρκελώνης και το 2-0 με την Μπαρτσελόνα όπως επίσης και στο 0-0 του επαναληπτικού στο κατάμεστο ΓΣΖ. Μπορεί να έχασε στην συνέχεια την θέση του από τον Σάββα Κωνσταντίνου αλλά θεωρώ ότι ήταν ο καλύτερος που πέρασε από την ομάδα μας στην θέση του. Στα δεξιά της άμυνας ο μεγάλος Γιώργος Θεοδότου. Ένας αδαμάντινος χαρακτήρας που όλοι οι οπαδοί της Άεκ αγάπησαν και που άφησε το στίγμα του στην ομάδα μας όσο λίγοι. Εξαιρετικό δεξί μπακ, με ταχύτητα και πολύ γλυκιές μπαλιές πρόσφερε πάρα πολλά και με την μεταγραφή του στην Ομόνοια η ομάδα μας κέρδισε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Απίστευτος ποδοσφαιριστής. Στα αριστερά της άμυνας ο μεγάλος αρχηγός Κωνσταντίνος Μηνά. Ένας ποδοσφαιριστής που αγαπήθηκε και αγάπησε την Άεκ όσο κανείς άλλος. Μεγάλο πλεονέκτημα του η ικανότητα που είχε να χρησιμοποιεί και τα δύο του πόδια με την ίδια ευχέρεια όπως επίσης και η εξυπνάδα που τον διέκρινε στις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο. Σίγουρα δεν αποχώρησε από την ομάδα της καρδιάς του με τον καλύτερο τρόπο, εντούτοις θεωρώ ότι το καθήκον του σαν αρχηγός της Άεκ Λάρνακος το έπραξε στο ακέραιο! Στο κέντρο της άμυνας δεσπόζουν κατά την δική μου άποψη οι παρουσίες των Γιώργου Κωνσταντίνου και Νεόφυτου Λάρκου. Δύο ποδοσφαιριστών που κατείχαν όσο λίγοι το αντικείμενο και οι οποίοι συμπλήρωναν ο ένας τον άλλο ιδανικά. Στο χώρο του κέντρου του γηπέδου δύο κεντρικά χαφ οι Λούης Στεφανή και Χάρης Νικολάου. Δύο ποδοσφαιριστές που έδωσαν πολλά στην ομάδα μου και με εξαιρετική συμπεριφορά σε όλα τα χρόνια της παρουσίας τους. Ο Λούης Στεφανή ήταν από τους πρώτους αρχηγούς της ομάδας και ένας από τους ποδοσφαιριστές του έπους της Βαρκελώνης. Τρομερά ποιοτικός για την θέση του ήταν μια εξαιρετική επιλογή στα χέρια του κυρίου Μουσκάλλη. Ο Χάρης Νικολάου αποτελούσε την προσωπική μου αδυναμία στην Άεκ μας. Συνεχές πρέσσιγκ σε όλο το γήπεδο, με πολύ καλές αναχαιτίσεις των αντιπάλων και εξαιρετική πρώτη πάσα έκανε όλη την αθόρυβη δουλειά στο κέντρο του γηπέδου. Μπροστά τους ως επιθετικογενή χαφ θα έβαζα στα δεξιά τον Πάυλο Μάρκου, ένα ποδοσφαιριστή που έδωσε πολλά στην ομάδα μας και ο οποίος ποτέ δεν είχε την προβολή των υπολοίπων. Προτέρημα του ήταν τα πολύ δυνατά σουτ από μεγάλη απόσταση που δεν άφηναν κανένα περιθώριο στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Στα αριστερά τους θα τοποθετήσω τον Στέλιο Στυλιανίδης, ένα μπαλαδόρο μεσοεπιθετικό με εξαιρετικό κοντρόλ της μπάλας και πολύ καλά στημένα. Δίδυμο στην κορυφή της επίθεσης ποιοί άλλοι από τους Πανίκο Ξιούρουππα και Κλήμη Κλημέντο ή Klimic Αλεξάνδρου! Δύο ποδοσφαιριστές με τρομερή όσφρηση του γκολ με τον κάθε ένα από τους δύο να γράφει την δική του ιστορία στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Ο Ξιούρουππας πέτυχε τα πιο πολλά γκολ σε μια χρονιά στην ομάδα μας από οποιονδήποτε άλλο με κάποια εξ αυτών να είναι ιδιαίτερα κρίσιμα και εντυπωσιακά. Από την άλλη ποιος μπορεί να ξεχάσει τον μεγάλο Κλήμη Αλεξάνδρου, για πολλούς Klimic, ο οποίος έσφυζε από ταλέντο και τεχνική με τους πολλούς τραυματισμούς όμως να μην τον αφήνουν να προσφέρει όσα ήθελε στην ομάδα της καρδιάς του. Φανταστείτε ένα παιχνίδι σήμερα με αυτούς τους δύο στην κορυφή της επίθεσης!

Στην εναλλακτική 11άδα, σε σχήμα 5-4-1 με δύο αμυντικά χαφ και δύο επιθετικά χαφ στην ευθεία μπροστά τους, κάτω από τα δοκάρια θέση παίρνει ο Παναγιώτης Κυθραιώτης. Μόνο και μόνο ότι με αυτόν τον τερματοφύλακα πήραμε το μοναδικό κύπελλο στην ιστορία μας και με αυτόν στο τέρμα καταφέραμε να φθάσουμε στον τελικό κυπέλλου του 2006 θεωρώ ότι κερδίζει δικαιωματικά την θέση από τον Σάββα Κωνσταντίνου. Στα δεξιά της αμυντικής γραμμής ο μικρός γίγαντας Πάρης Ηλία με τις απίστευτες φυσικές δυνάμεις και με έναν τρομερό τελικό κυπέλλου με την φανέλα της ομάδας μας το 2004. Στα αριστερά της άμυνας θα τοποθετήσω τον Ανδρέα Σοφοκλέους ένα εξαιρετικό αριστερό μπακ που ήταν μέλος της ομάδας του 2004. Ο Σοφοκλέους ξεχώριζε για το γλυκό του αριστερό πόδι και τα εξαιρετικά στημένα του. Η παρουσία του στην ομάδα μας ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη. Τριάδα στην άμυνα οι Άγγελος Μισός-Παρασκευάς Χρίστου-Γιάννος Δημοσθένους, με τον Άγγελο Μισό στο κέντρο της άμυνας και τους Παρασκευά Χρίστου και Γιάννο Δημοσθένους δεξιά και αριστερά του αντίστοιχα. Οι δύο τελευταίοι ήταν οι βασικοί μας αμυντικοί στον τελικό κυπέλλου του 2004. Στο χώρο του κέντρου αμυντικά χαφ οι Δημήτρης Παναγιώτου με τον Μάριο Κωνσταντίνου. Ο Μάριος Κωνσταντίνου πρόσφερε πολλά στην ομάδα μας τόσο ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως προπονητής στη συνέχεια και χαίρει μεγάλου σεβασμού από όλους στην οικογένεια της Άεκ. Στα δεξιά της μεσαίας γραμμής ο παρεξηγημένος από πολλούς Κούλλης Παύλου ο οποίος φέτος πραγματοποιεί την καλύτερη χρονιά στην καριέρα του και αν συνεχίσει με τους ίδιους ρυθμούς θα γίνει ο πρώτος σε συμμετοχές ποδοσφαιριστής της Άεκ μας σε λίγα χρόνια. Στα αριστερά της μεσαίας ο γραμμής ο μεγάλος Νικόλας Γεωργίου με την ταχύτητα και τον ενθουσιασμό του να τον κάνουν να ξεχωρίζει. Στην κορυφή της επίθεσης θα τοποθετήσω τον Μάκη Παπαϊωάννου που οι χρυσές κεφαλιές του το 2004 μας έστειλαν στα ουράνια!!

Σίγουρα αφήνουμε πίσω κάποιους ποδοσφαιριστές όπως ο Σάββας Κωνσταντίνου, ο Λάζαρος Ιακώβου, ο Γιάννος Σταυρινός, Γιώργος Κουνούσιης, Σέργης Κουννής και πολλά άλλα παιδιά αλλά θεωρώ ότι αυτοί που έχω αναφέρει είναι οι καλύτεροι κύπριοι που φόρεσαν την φανέλα της ομάδας μας. Για τον Λευτέρη Ελευθερίου, έναν ποδοσφαιριστή που πρόσφερε στην ομάδα μας ποδοσφαιρικά πάρα πολλά, θεωρώ ότι με την συμπεριφορά του στο παιχνίδι με τον Εθνικό Άχνας το 2008 με το οποίο η ομάδα μας ουσιαστικά διαβαθμίστηκε, δεν αξίζει θέσης στην καλύτερη 22άδα ποδοσφαιριστών που πέρασαν από την ομάδα μας. Ο ίδιος ποτέ του δεν απολογήθηκε στον κόσμο της ομάδας για την συμπεριφορά του αυτή και προσωπικά θεωρώ ότι ο ίδιος διέγραψε τον εαυτό του από μέλος της ιστορίας της ομάδας μας.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ 22ΑΔΑ ΞΕΝΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ

Περνώντας τώρα στην καλύτερη 11άδα ξένων ποδοσφαιριστών που πέρασαν από την ομάδα μας και έγραψαν την δική τους ιστορία, σε σχηματισμό 4-2-3-1, στο τέρμα δικαιωματικά την θέση παίρνει ο Αλεξάντερ Νέγκρι. Ένας τερματοφύλακας που τιμάει και με το παραπάνω την φανέλα της ομάδας μας, με τρομερές ικανότητες στα τετ α τετ και απίστευτη ψυχραιμία με την μπάλα στα πόδια. Δεν πιστεύω να υπάρχει έστω και ένας Αεκτζής που να διαφωνεί με αυτή την επιλογή. Στα δεξιά της άμυνας θα τοποθετήσω μίαν ακόμα προσωπική μου αδυναμία τον Χέκτορ Γκονζάλεζ Ελ Τούρμπο από την Βενεζουέλα!! Ένας ποδοσφαιριστής που πρόσφερε στην ομάδα μας και παρόλο ότι στη συνέχεια αγωνίστηκε σε άλλες ομάδες εντός των συνόρων θεωρώ ότι με την ομάδα μας δέθηκε ιδιαίτερα έστω και αν ήταν μέλος της ομάδας του 2008 που οδήγησε την Άεκ μας στην δεύτερη κατηγορία. Ταχύτητα, υψηλή τεχνική κατάρτιση και πολύ πάθος ήταν τα χαρακτηριστικά που τον έκαναν να ξεχωρίζει στον αγωνιστικό χώρο. Στα αριστερά της αμυντικής μας γραμμής ο φοβερός και τρομερός Τιμ Ντε Κλερ. Ο Ολλανδός που όλη μέρα διασκέδαζε αλλά στο γήπεδο ήταν πάντα ο καλύτερος. Τρομερή ποιότητα, πολύ μεγάλη κλάση για το κυπριακά δεδομένα που του επέτρεπε να κάνει την διαφορά στα παιχνίδια που αγωνιζόταν. Κεντρικό αμυντικό δίδυμο οι Κέβιν Χόφλαντ- Άντερ Μουρίγιο θεωρώ ότι είναι ότι πιο ποιοτικό έχει περάσει από την ομάδα μας στην θέση αυτή. Ο Κέβιν Χόφλαντ, με όνομα βαρύ σαν ιστορία, οδήγησε την ομάδα μας στους ομίλους του Γιουρόπα και όσο αγωνίστηκε με την φανέλα της ομάδας αποτέλεσε τον ηγέτη αυτής. Είναι τιμή μας που είχαμε αυτόν τον ποδοσφαιριστή στην ομάδα μας. Από την άλλη ο Άντερ Μουρίγιο, αν δεν είχε όλους αυτούς τους τραυματισμούς στην καριέρα του, δεν υπήρχε περίπτωση να αγωνίζεται στην Κύπρο με την φανέλα της ομάδας μας. Ταχύτατος, με πολύ υψηλή τεχνική κατάρτιση για αμυντικός και με εξαιρετικές τοποθετήσεις έχει συνδέσει το όνομα του με την ομάδα μας. Στις θέσεις των αμυντικό χαφ Γκρέγκορ Βαν Ντάϊκ-Ζόλταν Σάπο είναι το δίδυμο που επιλέγω. Ο Βαν Ντάϊκ αποτέλεσε υπόδειγμα αθλητή και ποτέ του δεν έδωσε δικαίωμα σε κανέναν να τον αμφισβητήσει. Γύρω του ο Κάανεν και ο Κρόϋφ έστησαν την νέα Άεκ η οποία μας έκανε περήφανους εντός και εκτός συνόρων. Αν και σχετικά αργός ποδοσφαιριστής αποτέλεσε τον εγκέφαλο της ομάδας μέσα στο γήπεδο και ποτέ δεν θα τον ξεχάσουμε. Ο Ζόλταν Σάμπο, αποτέλεσε τον ηγέτη της ομάδας το 2004 και γύρω του στηρίχτηκε η τεράστια επιτυχία με την κατάκτηση του κυπέλλου. Ιδιαίτερα σκληρός ποδοσφαιριστής, με υψηλή τεχνική κατάρτιση και με εξαιρετική όσφρηση του γκολ αν και η θέση του ήταν στο κέντρο του γηπέδου. Στην θέση 10, ο ένας και μοναδικός Μιλένκο Κοβάσεβιτς. Τα λόγια είναι περιττά για αυτόν τον παικταρά που άφησε εποχή στα κυπριακά γήπεδα. Ένας πραγματικός αρτίστας της μπάλας, ηγέτης με τα όλα του που οδήγησε μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά την ομάδα στα παιχνίδια με την Μπαρτσελώνα το 1996. Σε ρόλο δεξιού εξτρέμ ο Σάνυ Κίνγσκλεϋ, ο αγαπημένος βασιλιάς των οπαδών της ομάδας μας, με το πρώτο πέρασμα του από την ομάδα να μας κάνει όλους να τον λατρέψουμε και έκτοτε να έχει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά του κάθε Αεκτζή. Σε ρόλο αριστερού εξτρέμ ένας άλλος ποδοσφαιριστής που πρόσφερε πολλά στην ομάδα μας και αγαπήθηκε ιδιαίτερα ο Ισμαϊλ Μπα. Ο Μπα ξεχώριζε για την ταχύτητα του και τα καλά τελειώματα που διέθετε με την ομάδα μας να κερδίζει πολλά από την παρουσία του Σενεγαλέζου μεσοεπιθετικού. Στην κορυφή της επίθεσης κάθε άλλη επιλογή από αυτή του Ισαϊλοβιτς θα ήταν ιεροσυλία. Όλοι τον απολαύσαμε, όλοι τον ευχαριστηθήκαμε έστω και για ένα τρελό εξάμηνο που έπαιξε μπαλάρα και μας οδήγησε στον τελικό κυπέλλου του 2004 στον οποίο δυστυχώς δεν μπόρεσε να συμμετάσχει. Τρομερή ικανότητα με πλάτη προς το τέρμα και μεγάλος γκολτζής.

Στην εναλλακτική 11άδα με σύστημα 4-4-2 με δύο αμυντικά χαφ και δύο επιθετικά χαφ, θέση κάτω από τα δοκάρια θα δώσουμε στον Γκαϊ Χαϊμοφ, τον ισραηλίτη πορτιέρο που κατέρριψε όλα τα ρεκόρ πέρσι με εξαιρετικές εμφανίσεις και πολύ καλές και δύσκολες επεμβάσεις. Στα δεξιά της αμυντικής γραμμής θα τοποθετήσω τον Σεράν Πόλο, έναν ποδοσφαιριστή που ξεχώριζε και στην θέση του κεντρικού αμυντικού αλλά και σε αυτήν του δεξιού μπακ. Πολύ γρήγορος και δυνατός, με εξαιρετική ικανότητα στο κεφάλι, έκανε τεράστια χρονιά πέρσι και αποτέλεσε έναν από τους στυλοβάτες της άμυνας μας. Στο αριστερό άκρο της άμυνας ποιος άλλος από τον πορτογάλο Ζε Νάντο. Πολύ καλό μπακ, με καλές επιθετικές προσπάθειες και γρήγορες επιστροφές. Ποιός μπορεί να ξεχάσει την επίθεση που δέχθηκε από οπαδούς της ομάδας μας στο Αντώνης Παπαδόπουλος το 2006 όταν όλοι υπέθεσαν ότι αυτός είχε κλείσει στην Ανόρθωση πριν από εκείνο το μεγάλο παιχνίδι ενώ ο πραγματικός υπαίτιος, Χάρης Σιλιγαρδάκης, αγωνιζόταν στον αγωνιστικό χώρο. Κεντρικό αμυντικό δίδυμο οι Πάβελ Πέργκλ και Καταλά. Ο Πάβελ Πέργκλ ξεχώριζε για την ταχύτητα του και το πολύ δυνατό παιχνίδι του και ιδιαίτερα την πρώτη χρονιά παρουσίας του στην ομάδα είχε τρομερά παιχνίδια. Πάρα πολύ ποιοτικός αμυντικός. Από την άλλη τα λόγια για τον Καταλά είναι περιττά. Ποιοτικός, με εξαιρετικές τοποθετήσεις και καίριες επεμβάσεις έχει προσφέρει και εξακολουθεί να προσφέρει πολλά στην ομάδα μας. Τον βλέπω να κλείνει την καριέρα του στην Άεκ μας. Σε ρόλο αμυντικών χαφ, Αζουμπίκε Ολισέϊ με Ναγκόλι Κένεντυ. Δύο ποδοσφαιριστές που συνδυάζουν δύναμη, ταχύτητα, σωστή αναχαίτιση των αντιπάλων και εξαιρετική αντίληψη του παιχνιδιού. Σίγουρα ο Ναγκόλι ήταν ένας ντελικάτος κεντρώος ποδοσφαιριστής και θα τον χαρακτήριζα πιο εγκεφαλικό παίκτη από τον Ολισέϊ με την ταχύτητα να μην είναι το στοιχείο του, με τον Ολισέϊ όμως από την άλλη να πραγματοποιεί τρομερές εμφανίσεις ιδιαίτερα το 2006, χρονιά που αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στα χέρια του προπονητή μας στην εξαιρετική πορεία που έφτασε μέχρι και τον τελικό κυπέλου. Σε θέση επιθετικού χαφ ο Κώστας Φραντζέσκος. Ένας θρύλος του ελληνικού ποδοσφαίρου που είχαμε την τιμή να τον ζήσουμε από κοντά και που στην δική του παρουσία στην ομάδα με την βοήθεια των Λευτέρη Ελευθερίου και Ζόλταν Κενεσέϋ κατάφερε να κρατήσει την ομάδα στην πρώτη κατηγορία. Εξαιρετικά στημένα, τρομερά γκολ από μέση και μακρινή απόσταση στιγμάτισαν την παρουσία του μεγάλου έλληνα μπαλαδόρου στην ομάδα μας. Δίπλα του ο Γκόραν Πετκόφσκι, ένας φοβερός κεντρώος ποδοσφαιριστής με πολύ γλυκό δεξί πόδι και εξαιρετικά επίσης στημένα. Επιθετικό δίδυμο θα τοποθετούσα τους Εντβάλντο και Πιντάδο. Τα λόγια για τον Πιντάδο νομίζω είναι περιττά. Στην παρουσία του στην ομάδα τα τελευταία 3 χρόνια έδειξε ότι είναι ένας φοβερός φορ με τρομερή αίσθηση του γκολ. Σε συνολικά 77 εμφανίσεις με τα χρώματα της ομάδας σε πρωτάθλημα, κύπελο και ευρώπη πέτυχε 21 γκολ με κάποια εξ αυτών να είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά. Ο Εντβάλτο από την άλλη, ήταν ένας επιθετικός με πολλά φυσικά προσόντα και με γκολ απέναντι σε μεγάλες ομάδες όπως το Αποέλ και η Ανόρθωση. Μετά την ομάδα μας αγωνίστηκε με επιτυχία και στην Ιταλία δείγμα της υψηλής ποιότητας του ως ποδοσφαιριστής.

Στις θέσεις των ξένων οι επιλογές είναι περισσότερες αλλά σίγουρα ήταν πολύ πιο λίγοι αυτοί που ξεχώρισαν. Κανείς δεν ξεχνάει τον μεγάλο επιθετικό Ίζα της πρώτης χρονιάς της νεοσύστατης ομάδας μας, τον ποδοσφαιριστή που έπαιζε πιάνο με τα πόδια Γκονζάλο Γκαρσία, τον Παουλίνιο, τον Ζόλταν Κενεσέϋ και άλλους πολλούς.

Εν κατακλείδι, τις δύο ομάδες θα ήθελα να κοουτσάρουν από τον πάγκο, τους μεν κύπριους ο μεγάλος δάσκαλος του κυπριακού ποδοσφαίρου κ. Ανδρέας Μουσκάλλης και την ομάδα των ξένων δε ο τρελλολλανδός Τον Κάανεν!

Πραγματικά θεωρώ ότι ένα τέτοιο παιχνίδι θα αποτελέσει γιορτή της Άεκ και θα φέρει τους οπαδούς μας ακόμα πιο κοντά στην ομάδα. Θα γίνει ένα πάντρεμα του παρελθόν και του παρόντος της Άεκ μας και μέσα από αυτήν την γιορτή μόνο να κερδίσει έχει η ομάδα μας. Ας διεξαχθεί μια ψηφοφορία στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας μας για τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και αφότου ψηφίσει ο κόσμος της Άεκ να διευθετηθεί η ημερομηνία που θα διεξαχθεί αυτό το μεγάλο παιχνίδι. Ελπίζω αυτή η ιδέα να τύχει επεξεργασίας και η διοίκηση μας να την υιοθετήσει άμεσα ούτως ώστε να δούμε αυτές τις μεγάλες μορφές που πέρασαν από την ομάδα μας να φορούν ξανά την φανέλα της έστω και για 90 λεπτά!!