Φεύγουν ... αφήνουν πίσω τους συντρίμια;

Βρισκόμαστε λίγες στροφές πριν το τέλος της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος. Η ομάδα, παρά το αδιαμφισβήτητα εξαιρετικό και ποιοτικό ρόστερ ως ιδανική αυτόχειρας βρίσκεται εκτός στόχων και στην ουσία έχει ρόλο κομπάρσου στο πρωτάθλημα, όντας αδιάφορη. Ο μόνος στόχος που της έχει απομείνει, είναι το κύπελλο, αλλά και αυτός φαντάζει δύσκολος εως ακατόρθωτος, απόρροια της κακής αγωνιστικής συμπεριφοράς της ομάδας, της απειθαρχίας, της έλλειψης αντοχών αλλά και πάθους, στοιχεία που δύσκολα μπορούν να αλλάξουν στο θεσμό του κυπέλλου, μιας και καμιά ομάδα δεν μπορεί να μεταμορφώνεται από τον ένα θεσμό στον άλλο.

Τις τελευταίες μέρες, έχουμε γίνει μάρτυρες ενός κύματος μαζικών αποχωρήσεων από την ομάδα σε τρία επίπεδα:

                      1) σε προπονητικό,

2) επικοινωνιακό  και

3) αγωνιστικό.

Ο κόσμος της ΑΕΚ, εύλογα έχει θορυβηθεί και δεν είναι λίγοι που διερωτούνται αν βαρέσαμε διάλυση. Αν η ομάδα μοντέλο, τόσο αγωνιστικά όσο και οργανωτικά τείνει να διαλυθεί και να επιστρέψουμε σε όχι και τόσο μακρινές εποχές μιζέριας και απαξίωσης.

Αν και η ομάδα σίγουρα δεν εκπέμπει υγεία και εμπιστοσύνη, θεωρώ πως οι τρεις αυτές αποχωρήσεις δεν επηρεάζουν την ομάδα. Ή τουλάχιστον δεν αποτελούν πλήγμα σε αυτό που κτίζεται τα τελευταία δύο χρόνια. Δεδομένου φυσικά πως δεν θα ακολουθήσουν και άλλες αποχωρήσεις, ειδικά σε έμψυχο δυναμικό αλλά και στο πρόσωπο που έχει το γενικό κουμάντο της ομάδας, δηλαδή τον Κρόιφ. Συμφωνούμε πως ο Κρόιφ έχει μερίδιο ευθύνης για τα χάλια που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό, αλλά υπάρχουν και πολλά ελαφρυντικά. Εξάλλου, πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που μας έδωσε όραμα, προοπτική και μας έκανε να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με την ομάδα.   

Θα αναφερθώ στις τρεις αποχωρήσεις των οποίων γίναμε μάρτυρες και θα επιχειρήσω να εκτιμήσω το κόστος από την αντίστοιχη απώλεια, λαμβανομένης υπόψη της προσφοράς και του έργου που άφησαν πίσω τους.

• Ποδοσφαιριστής – Μίλιαν Μιρντάκοβιτς

Ο Μιρντάκοβιτς ήρθε στην ομάδα ως ο παίκτης κράχτης, όντας ο πρώτος σκόρερ του περσινού πρωταθλήματος. Με δεδομένη την περσινή του παρουσία, οι προσδοκίες που γέννησε ο ερχομός του στην ομάδα ήταν πολλές. Και αξίζει να σημειωθεί, ότι ήταν μια αρκετά δαπανηρή μεταγραφή για την ομάδα, δεδομένου του μπάτζετ και των δυνατοτήτων της ομάδας. Φήμες λένε πως η αμοιβή του ακουμπούσε τις 18 000 Ευρώ μηνιαίως, περίπου δηλαδή 200 000 Ευρώ για κάθε χρόνο του συμβολαίου του. Με βάση το βαρύ συμβόλαιο του παίκτη και την βραχύβια θητεία του στην ομάδα και πάντα με γνώμονα την προσφορά του, η αποχώρηση του κρίνεται λογική. Ο παίκτης δεν δικαίωσε τις προσδοκίες και στα πλείστα παιχνίδια που αγωνίστηκε ήταν η σκιά του καλού του εαυτού. Συμφωνούμε πως κάθε παίκτης δικαιούται ένα εύλογο χρόνο προσαρμογής, αλλά σε μια ομάδα με ψηλούς και πρωταγωνιστικούς στόχους, η υπομονή εξαντλείται εύκολα. Ο Μιρντάκοβιτς αγωνίστηκε στα περισσότερα παιχνίδια του, ως βασικός, με δεδομένη και την απουσία του Πιντάδο. Σε πολλά παιχνίδια ήταν αρνητικότατος και σε άλλα παιχνίδια οι παρουσίες του ήταν απλά μέτριες. Στο μόνο παιχνίδι που θύμισε τον παίκτη killer ήταν το παιχνίδι με την Ομόνοια. Όμως, ένας παίκτης δεν μπορεί να κριθεί από μόνο ένα παιχνίδι, ενώ σε όλα τα υπόλοιπα βολοδέρνει στο γήπεδο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν ήταν λίγες οι φήμες για σιωπηλή τιμωρία του παίκτη, εξαιτίας των παραπανίσιων του κιλών.

Με βάση τα πιο πάνω, κρίνω πως η αποχώρησή του ναι μεν στοιχίζει στην ομάδα την παρουσία ακόμη μιας επιλογής στην επίθεση, αλλά από τη στιγμή που προέκυψε η προσφορά και με δεδομένη την επιθυμία του παίκτη, η διοίκηση έπραξε σωστά. Η ομάδα «ξεφορτώνεται» ένα βαρύ συμβόλαιο, δυσανάλογο με το τι πρόσφερε αγωνιστικά στην ομάδα και ταυτόχρονα ανοίγεται ο δρόμος για την καλύτερη αξιοποίηση του Μυτίδη, που προσωπικά θεωρώ ότι αδικείται. Παράλληλα, με λιγότερα χρήματα, η ομάδα μπορεί να επενδύσει σε νεαρότερο παίκτη στη θέση του φουνταριστού, με προοπτική για μακροχρόνια προσφορά ή πώληση. Εξάλλου, ένα πράγμα που χαρακτηρίζει τον Κρόιφ, είναι η επιλογή παικτών που δεν είναι γνωστοί, αλλά αποδεικνύονται λίρα εκατό. Κλείνοντας το κεφάλαιο Μιρντάκοβιτς, με ένα υγιή  Πιντάδο και το Μυτίδη από πίσω, η ομάδα μπορεί να βγάλει την αγωνιστική σεζόν και να διεκδικήσει τις πιθανότητες της στο κύπελλο.

• Τεχνικός Σύμβουλος – Μιχάλης Χατζηπιερής

Ο κατά τα άλλα συμπαθής Μιχάλης Χατζηπιερής, ανήκε στο τεχνικό επιτελείο της ομάδας και εκτελούσε χρέη τεχνικού συμβούλου. Ο ρόλος του κυρίως ήταν αφανής και είχε να κάνει με τα αποδυτήρια και την ενίσχυση του τεχνικού επιτελείου. Προσωπικά θεωρώ περιττή την παρουσία του στην ομάδα, μιας το συγκεκριμένο πόστο δεν είναι ζωτικής σημασίας για την εύρυθμη λειτουργία μιας ομάδας. Εξάλλου, πολλές φορές όταν το τεχνικό επιτελείο αποτελείται από πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες, με διαφορές στα θέματα φιλοσοφίας, μια ομάδα μάλλον ζημιώνει παρά επωφελείται.  

Ο Χατζηπιερής περισσότερο κοσμούσε τα πάνελ αθλητικών εκπομπών παρά εκτελούσε συμβουλευτικά χρέη στην ομάδα. Σίγουρα πρόσφερε, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, αλλά πιστεύω πως η αποχώρηση του, δεν επηρεάζει την ομάδα. Προσωπικά θέλω να εκφράσω ένα παράπονο σχετικά με τον Χατζηπιερή, το οποίο είναι και το πρώτο πράγμα που θυμάμαι σχετικά μ’ αυτόν. Αναφέρομαι στη στάση του σε αθλητική εκπομπή, μετά από παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Αποέλ, στο οποίο η ομάδα μας αδικήθηκε (για μια ακόμη φορά) από τη διαιτησία. Πρόκειται για παιχνίδι στο οποίο αποβλήθηκε ο Ντίμεχ, αντικρίζοντας δύο κίτρινες σε πέντε λεπτά και που ο Αποέλ σκόραρε με εκτέλεση ανύπαρκτου φάουλ έξω από την περιοχή μας. Ο Χατζηπιερής, ενώ κλήθηκε να εκπροσωπήσει την ΑΕΚ στο πάνελ της εκπομπής και ενώ τα διαιτητικά λάθη ήταν εξόφθαλμα (η διοίκηση είχε επίσημα αντιδράσει), σε καμιά περίπτωση δεν αντέδρασε στις προκλήσεις του Τάκη Αντωνίου και με τα λεγόμενα του μάλλον άφηνε να νοηθεί πως ήταν υπερβολικές οι αντιδράσεις της ΑΕΚ. Δεν παρέλειψε να εκθειάσει το μεγαλείο του Αποέλ και την ανωτερότητα του. Προφανώς ξέχασε ποιον εκπροσωπούσε, ενθυμούμενος τον πρότερο γαλαζοκίτρινό του βίο. Άσχημη εντύπωση προκάλεσαν και οι πρόσφατες δηλώσεις του, πως οι ποδοσφαιριστές μας αγωνίζονται χωρίς κανένα κίνητρο, δημιουργώντας απορίες στον κόσμο για το ποιος τους δίνει κίνητρο και αν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές έχουν ασυλία να αγωνίζονται αδιάφοροι.  

• Εκπρόσωπος Τύπου – Νεκτάριος Μαρκέττος

Ο Νεκτάριος Μαρκέττος, τα τελευταία δύο χρόνια αποτελούσε τον εκπρόσωπο τύπου της ομάδας. Ασκούσε τα συγκεκριμένα καθήκοντα, ως επαγγελματίας δημοσιογράφος και δεν είχε οπαδικούς δεσμούς με την ομάδα. Ομολογουμένως, ο ρόλος του ήταν πετυχημένος, δεδομένου πως ήταν και ο πρώτος που είχε ανάλογο ρόλο/πόστο στην ομάδα. Η ομάδα απέκτησε φωνή προς τα μέσα και ο επικοινωνιακός τομέας της ομάδας, πέρασε σε πιο επαγγελματικό επίπεδο.

Όμως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του Μαρκέττου, η ομάδα μας δεν έπαψε να είναι ο φτωχός συγγενής των Μέσων. Δεν είναι λίγες οι φορές που η ομάδα μας δέχθηκε λάσπη από δημοσιογράφους και κάποτε και πόλεμο. Αναφέρθηκε εξάλλου και σε προηγούμενα άρθρα στον Blogg πως η ομάδα απαξιώνεται επανειλημμένα από τους δημοσιογράφους και παρατέθηκαν και στοιχεία. Γι’ αυτό ευθύνη φέρει και ο επίσημος εκπρόσωπος Τύπου της ομάδας. Ταυτόχρονα, ίσως και με οδηγίες της διοίκησης, η ομάδα δεν βγήκε προς τα έξω, στα παιχνίδια που αδικήθηκε από τη διαιτησία, επίσημα και δια στόματος του εκπροσώπου της, να αντιδράσει και να δείξει έμπρακτα πως δεν είναι παθητική. Ο Μαρκέττος, δεν επεδίωξε επίσης ποτέ να έρθει σε επαφή με τους δύο ανεπίσημους οπαδικούς ιστοτόπους της ομάδας, ώστε να υπάρχει αλληλοκατανόηση και ίσως  καλύτερη ενημέρωση στα της ομάδας. Θεωρώ επίσης, πως στο συγκεκριμένο πόστο, θα ήταν προτιμότερο να βρίσκεται κάποιος δημοσιογράφος που ανήκει και στους φιλάθλους της ομάδας, ώστε να είναι και πιο κοντά στα «θέλω» των οπαδών, αλλά και τα δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα παράπονά τους.

Με βάση τα πιο πάνω, κρίνω πως το κόστος στην ομάδα δεν είναι μεγάλο. Το μόνο ίσως πλήγμα που δέχεται η ομάδα, είναι σε επικοινωνιακό επίπεδο, από την άποψη πως οι αποχωρήσεις έγιναν μαζικά και την ίδια χρονική περίοδο. Η ομάδα δέχεται ένα πλήγμα περισσότερο στο μοντέλο του γερού οικοδομήματος της ομάδας που λειτουργεί επαγγελματικά και μεθοδικά. Επί της ουσίας, οι πληγές είναι απλά επιδερμικές ...  

 

Τελειώνοντας,  πιστεύω πως θα ήταν εποικοδομητικό να ακουστεί και η δική σας άποψη για τα πιο πάνω…