After match: AEK-Steaoua 1-1

Δεν θα ισχυριστώ ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία να νικήσουμε, αλλά ότι κερδήθηκε ο πρώτος ιστορικός βαθμός της ΑΕΚ και κατ’ επέκταση κυπριακής ομάδας σε ομίλους Europa League. Δεν είναι και εύκολα πράγμα! Παρόλο που το αποτέλεσμα μας άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, το παρήγορο είναι ότι με αυτή την ομάδα τα καλύτερα έρχονται!

Εντάξει, δεν πιάσαμε τη μέγιστη απόδοση, όπως τότε με τη Μλάντα και τη Ρόζενμποργκ, αλλά ήμασταν σαφώς πιο προετοιμασμένοι από το ματς με τη Μακκάμπι. Ας μην ξεχνάμε ότι θεωρητικά είμαστε η πιο αδύνατη ομάδα ίσως απ’ όλες τις ομάδες των ομίλων. Παραταύτα καταφέραμε να έχουμε ένα βαθμό τη στιγμή που 8 άλλες ομάδες έχουν μηδέν βαθμούς (ΑΕΚ Αθηνών, Βίσλα Κρακοβίας κ.ά.)!

Η ομάδα που μας κάνει περήφανους

Ξεκινώντας από τον τρελο-Ολλανδό οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι ήταν διαβασμένος και έστησε σωστά την ομάδα. Έπραξε το αυτονόητο και τοποθέτησε το Λίνσεν παρτενέρ του Ντίμεχ στην άμυνα. Παρόλες τις απουσίες των Χόφλαντ, Μουρίγιο και Σεράν (των βασικών επιλογών δηλαδή), το αμυντικό μας δίδυμο τα πήγε περίφημα. Μέχρι και ο κατά συνθήκη στόπερ Λίνσεν ήταν εξαιρετικός άσχετα εάν έκανε το λάθος στο γκολ που δεχθήκαμε. Συγχωρεμένος! Αυτό που κρατάμε είναι ότι για να δεχθούμε γκολ χρειάστηκε ένα παιδαριώδες λάθος. Τέτοια λάθη συμβαίνουν αλλά δεν είναι κάτι που γίνονται συνέχεια. Πίσω τους ο Φορτίν ήταν και πάλι αξιόπιστος και ψύχραιμος. Στα άκρα ο Ντε Κλερ έκανε καλό παιχνίδι, ενώ ο Τζέισον ήταν απίστευτος! Είναι όντως ο πιο φορμαρισμένος παίκτης της ομάδας μας. Ένας παίκτης που υπέφερε πολλά πέρσι λόγω του τραυματισμού του και που αναγκάστηκε να μετατραπεί από τον Κάανεν σε δεξί μπακ. Ο Αγγλοκύπριος σήμερα παίζει απίστευτη μπάλα και καλύπτει ολόκληρη τη δεξιά πτέρυγα με περισσή ευκολία και με πάθος που ξεχιλίζει! Ο Φαν Ντάικ έκανε ένα πολύ εγκεφαλικό παιχνίδι. Αν τον παρακολουθείς από κοντά (στο ΓΣΖ δεν μπορείς) τότε διαπιστώνεις πόσο τετραπέρατος είναι. Δίπλα του είχε χθες έναν Σκοπελίτη από τα παλιά. Ίσως έκανε το καλύτερό του ματς στην ΑΕΚ αφού έτρεχε ασταμάτητα και είχε καλές τοποθετήσεις. Ο Γκαρσία ήταν νωθρός χωρίς πολλή ενέργεια, σε σημείο που μια παρέα ουδέτερων δίπλα μας μας ρώτησε γιατί αυτός ο παίκτης… περπατά στο γήπεδο! Είναι τόσο ικανός όμως που μπορεί από το πουθενά να σκοράρει. Δυστυχώς δεν μας έφταναν οι απουσίες των αμυντικών, είχαμε και τον τραυματισμό του Γκαρσία που μας στέρησε ένα ημίχρονο τις εμπνεύσεις του. Ο Κινγκ το πάλευε αλλά τίποτα ουσιαστικό, ενώ ο Κούλλης, που πέρασε ως αλλαγή, είχε κάποιες καλές ενέργειες που τις κατέστρεφε μετά με άστοχες σέντρες. Ο Γκόμεζ πέρασε και αυτός αλλαγή αλλά δεν επέφερε την αλλαγή και έχασε επίσης την ευκαιρία του αγώνα όταν μετά από μαγική μπαλιά του Σκοπελίτη βγήκε μόνος και… πάσαρε του τερματοφύλακα! Ο Πιντάδο μπήκε μέσα αλλά δεν του βγήκε το παιχνίδι αν και το πάλευε. Τελειώνοντας θα ήθελα να σταθώ στους Πρισό και Μιρντάκοβιτς, δύο ποιοτικούς παίκτες που αποτελούν βαρόμετρο για την ομάδα. Το είχα ξαναγράψει ότι ο Μιρντάκοβιτς δεν αξιοποιείται όσο έπρεπε από την ομάδα και χθες νομίζω επιβεβαιώθηκα. Τουλάχιστον με τον Πρισό δεν έχουν καμία σχέση! Είναι οφθαλμοφανές ότι δεν υπάρχει χημεία μεταξύ τους! Δεν φτάνει που δεν μπορούν να συνδυαστούν, να κάνουν κάποιο κόλπο μαζί, να βρίσκονται με κλειστά μάτια, φωνάζει και ο ένας στον άλλο μετά από κάποια χαμένη προϋπόθεση. Νιώθω ότι θέλουν και οι δύο να σκοράρουν για να γίνουν οι ήρωες του αγώνα. Ίσως θέλουν να μας αποδείξουν κάτι ή και να αυτοεπιβεβαιωθούν! Αυτός ο άγονος ανταγωνισμός τους έρχεται εις βάρος της ομάδας. Εάν συνεργάζονται πιο τακτικά όπως έγινε στο γκολ μας, τότε σίγουρα θα βάζουμε γκολ με το τσουβάλι! Μέχρι τώρα χάσαμε σίγουρα γκολ για την ανυπομονησία τους να τελειώσουν μόνοι τους τις φάσεις. Ελπίζω πως ο προπονητής θα βρει τη λύση και θα τους κάνει να συνεργάζονται και όχι να ανταγωνίζονται.

Μονίμως εκτός έδρας

Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η ΑΕΚ αγωνίζεται εντός έδρας. Είναι πραγματικά κρίμα και μας γεμίζει με θυμό και αγανάκτηση που δεν μπορούμε να παίξουμε στο… «σπίτι» μας! Ξεκινήσαμε από το ΓΣΖ, περάσαμε στο Παπαδόπουλος και τώρα παίζουμε στο ΓΣΠ! Γίναμε κυριολεκτικά γυρολόγοι των γηπέδων! Το ΓΣΠ είναι ξένο για μας. Δεν είναι η έδρα μας, δεν είναι καν η πόλη μας! Έδρα είναι εκεί που έμαθες, εκεί που ξέρεις πώς θα πας, πού θα παρκάρεις, πού θα κάτσεις, πού είναι οι τουαλέτες, το κυλικείο, εκεί που νιώθεις οικεία. Χθες, φάγαμε μισή ώρα να γυρίζουμε στην περιοχή διότι χαθήκαμε με τους νέους δρόμους που φτιάχνουν και όταν καταφέραμε να μπούμε μέσα κολλήσαμε διότι δεν ξέραμε πού να κάτσουμε. Κάτι μας έκανε να νιώθουμε παράξενα και σίγουρα καθόλου φιλόξενα. Το ΓΣΠ είναι απρόσωπο, δεν μας εκφράζει, δεν είναι για μας… Στην πιο σημαντική στιγμή της ομάδας μας οδηγάμε να πάμε… Λευκωσία και να οργανωθούμε σε ένα γήπεδο εντελώς… κρύο για εμάς! Η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά και μόνο τον ΚΟΑ που έχει επικεντρώσει τις προσπάθειές του στην πρωτεύουσα, ωσάν να δικαιούται μόνο εκείνη να αθλείται και να προοδεύει. Ντροπή, ντροπή, ντροπή!

Δεν φτάνει μόνο αυτό, είχαμε και τους Ρουμάνους (κυρίως μετανάστες στην Κύπρο) να φωνάζουν ασταμάτητα επί 90 λεπτά. Έπρεπε να το αναμένουμε αφού η Στεάουα είναι ίσως η σπουδαιότερη ομάδα της Ρουμανίας με πολλούς ένθερμους υποστηρικτές. Από την άλλη δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι με τους εαυτούς μας τόσο με την παρουσία μας όσο και με τον παλμό μας. Όμως ας το παραδεχθούμε: το βεληνεκές μας δεν είναι πολύ μεγάλο.  Δεν είναι κακό… Προερχόμαστε από τη δεύτερη πιο μικρή πόλη της Κύπρου, άρα είναι λογικό να μην διαθέτουμε τεράστια μάζα κόσμου. Πρέπει να νιώθουμε άσχημα γι' αυτό ή περηφάνια για την πόλη και την ομάδα μας; Άστε που δεν έχουμε κάνει ποτέ μια πενταετία γεμάτη επιτυχίες ώστε να μαζέψουμε και νέους οπαδούς. Ο αριθμός των οπαδών είναι μεν σημαντικός, ΔΕΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ! Η ομάδα φτιάχνεται από τους επαγγελματίες και εμείς τους έχουμε. Σε πολλές χώρες υπάρχουν ομάδες που μεγαλουργούν και δεν προέρχονται από την προνομιούχα πρωτεύουσα και έχουν και πιο λίγους οπαδούς.

Το τρίτο πρόσωπο

Λίγο το βεληνεκές μας, λίγο το ξενέρωμα της Λευκωσίας και λίγο η απάθεια των ΜΜΕ για τα ευρωπαϊκά της ΑΕΚ συνέτειναν στο να ζήσουμε το χθεσινό φαινόμενο. Η ομάδα μας δεν είχε τη στήριξη που επιθυμούσαμε από οπαδούς άλλων ομάδων. Και πώς να έχει, αφού δεν καλλιεργήθηκε τις τελευταίες μέρες κλίμα εγρήγορσης ολάκαιρης της αθλητικής Κύπρου. Όταν έχει να κάνει με κάποια άλλη ομάδα εκτός από τις «γνωστές», υπάρχει μια απόσταση. Στις επιτυχίες φαίνεται ακόμα και αμηχανία. Τι να γράψουν; Τι να πουν; Σε ποιο πρόσωπο;

Είναι παρατηρημένο ότι όποτε αναφέρονται π.χ. στο Αποέλ γράφουν και μιλούν στο πρώτο πρόσωπο! «Μας αφορά όλους! Είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε μαγικές στιγμές. Μας κάνει περήφανους. Η ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ!». Όποτε αναφέρονται στην ΑΕΚ επιστρατεύεται το τρίτο πρόσωπο που χρησιμοποιείται όπου δεν υπάρχει συναίσθημα. «Έτοιμη να κάνει περήφανη τον κόσμο της. Η ομάδα της Λάρνακας. Θα αγωνιστεί για το καλύτερο. Σημαντικές στιγμές ζει η ομάδα του Κάανεν.» Η ουδετερότητα που αντιμετωπίζουν την ΑΕΚ σε συνδυασμό με το πάθος που επιδεικνύουν για το Αποέλ δημιουργεί την εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι το Αποέλ αγωνίζεται για εθνικούς σκοπούς και η ΑΕΚ απλά έτυχε και βασικά... ψιλοχεστήκαμε (sorry). Μέσα σε 3 μέρες δύο κυπριακές ομάδες παίρνουν ευρωπαϊκή ισοπαλία αλλά η μία εξαργυρώνεται με εθνική περηφάνια και η άλλη με… «ok, εντάξει, και τι έγινε;»!!! Λες και χαλούμε την... πιάτσα! Είναι δεδομένο πως η ΑΕΚ πάσχει στη δημόσια εικόνα. Δεν είναι κάτι στοχευμένο σε εμάς αλλά μάλλον τυφλή λατρεία στα 3 «γνωστά» σωματεία. Δεν φταίει η ΑΕΚ γι’ αυτό, αλλά καιρός να το παλέψουμε διότι το αξίζουμε και το δικαιούμαστε.

Το σεντόνι

Την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011, η ΑΕΚ έφερε για πρώτη φορά το σεντόνι του Europa League στην Κύπρο! Ήμασταν εκεί, νιώσαμε την περηφάνια. Παρόλο που μπορούσαμε να κερδίσουμε, εντούτοις χαρήκαμε και με την ισοπαλία. Ήταν ιστορική στιγμή. Απολαύσαμε ποδόσφαιρο, είδαμε μια άριστη διαιτησία, ζήσαμε όμορφες στιγμές σε κόσμιο και πολιτισμένο περιβάλλον. Δεν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου, ήταν ΧΑΡΑ! Ευχαριστούμε την ΑΕΚ για ό,τι μας προσφέρει και προσβλέπουμε σε νέες επιτυχίες διότι με αυτή την ομάδα ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ!!!

Φωτογραφίες