Μήπως ήσουν εσύ;

Κουβέντες ποδοσφαιρικές, κουβέντες ανθρώπινες, κουβέντες κακεντρεχείς, κουβέντες κουτσομπολίστικες....Και τι δεν ακούμε κάθε σαββατικύριακο στις κερκίδες. Πολλές φορές αυτές οι κουβέντες κρύβουν την αλήθεια, το πώς αντιμετωπίζει δηλαδή ο απλός φίλαθλος τα αθλητικά δρώμενα της ομάδας μας, νομίζοντας πως κανένας δεν τον ακούει. Από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο ΑΕκτζή οπαδό μπορείς να ακούσεις την πιο μεγάλη κουφαμάρα ή ακόμα την πιο μεγάλη σοφία... Να λοιπόν τι άκουσα στην κερκίδα την περασμένη εβδομάδα...



Παιχνίδι: ΑΕΚ – Ολυμπιακός

Ημερομηνία: 31-10-2010

Σκηνικό:

Ο πατέρας αποχωρεί ολόχαρος από το παιχνίδι στο 80ο λεπτό, κρατώντας από το χέρι το μικρό του γιο που ήταν ντυμένος στα κιτρινοπράσινα και ομολογουμένως σκυθρωπός, αφού το παιχνίδι βρισκόταν στο 1-1.

Κουβέντα:

«Φέφκεις ρε»; Τον ρωτάει ένας φίλος του.
«Ναι ρε ήντα να μείνω αφού απ’ ότι φαίνεται έκλεισα το κουπόνι»
«Δηλαδή»; Τον ξαναρωτάει απορημένος ο παρέας του.
«Φίλε μου έπαιξα Ομόνια να δέρει, Αποέλ να δέρει, τζιε τούτους ισοπαλία. Έκλεισα κουπόνι άντε γεια!» και αποχωρεί βιαστικά από το γήπεδο.
Eιλικρινά σας μιλώ, μετά που τον άκουσα είπα από μέσα μου μακάρι να μπει ένα γκολ κι όποιος θέλει ας το βάλει!!!

Σημείωση: Όχι μόνο παίζει την ΑΕΚ ισοπαλία, όχι μόνο την αποκαλεί «τούτους» αλλά έχει και το άμοιρο το παιδάκι που δεν ξέρει τελικά αν πρέπει να παρακαλάει να νικήσει η ΑΕΚ ή όχι. Αυτός ο μικρός ΑΕΚτζής θεωρώ είναι ο σιωπηλός πρωταγωνιστής της συγκεκριμένης κουβέντας. Τα σχόλια δικά σας...