Ποδοσφαιρικές ιστορίες τρέλας

Όταν μιλάμε για τρέλα στο ποδόσφαιρο συχνά αναφερόμαστε σε στιγμές ακραίας χαράς ή λύπης πριν, κατά ή μετά από ένα παιχνίδι.

Στην περίπτωση που θα διαβάσετε πιο κάτω, μιλάμε για μια ποδοσφαιρική τρέλα η οποία έχει αγγίξει όλα τα επίπεδα ζωής των ανθρώπων της περιοχής όπου εδρεύει η ομάδα που θα σας συστήσω σήμερα.

Το όνομα της τρέλας… Σανκτ Πάουλι και τόπος εκδήλωσης αυτής, η πόλη του Αμβούργου.

Χωμένη σε ένα από τα προάστια της πόλης με το μεγάλο λιμάνι (το 2ο στην Ευρώπη μετά το Ρότερνταμ), η περιοχή του Σανκτ Πάουλι θα διεκδικούσε το βραβείο τρέλας αν αυτό υπήρχε. Για να κατανοήσει κάποιος τα γραφόμενα, πρέπει να βρεθεί σε αυτή τη γωνιά της γης. Είχα την τύχη να βρεθώ στην πόλη του Αμβούργου και στην περιοχή αυτή κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2006.

Πάμε πίσω στην ιστορία μας και εξηγούμε αμέσως γιατί πρόκειται για μια πραγματικότητα ποδοσφαιρικής τρέλας.

Πιθανόν αρκετοί από εσάς να γνωρίζεται ότι η Σανκτ Πάουλι είναι ποδοσφαιρική ομάδα που αγωνίζεται από το 2007 στη 2η κατηγορία της Γερμανίας. Φέτος μάλιστα παρουσιάζεται δυνατή και είναι ήδη στην 3η θέση.

Ο σύλλογος που κατοικοεδρεύει στο γερμανικό βορρά αποτελεί μέσο έκφρασης προοδευτικών και εμπνευσμένων ανθρώπων, λανσάρει άλλα ήθη και έθιμα στο γερμανικό ποδόσφαιρο και έχει τα δικά του, πολύ ιδιαίτερα, χαρακτηριστικά.

«Αυτή η ομάδα σε κάνει να την γουστάρεις», λένε οι φίλοι της. Η γενικότερη φιλοσοφία της συνοψίζεται στη φράση against modern football. Ένα απλό παράδειγμα: To σκορ στο γήπεδο μπαίνει χειροκίνητα ενώ οι κερκίδες είναι τσιμεντένιες όπως τα παλιά καλά χρόνια της ποδοσφαιρικής αθωότητας. Το γήπεδο της το Millerntor-Stadion είναι χωρητικότητας 22,648 ενώ υπάρχει πλάνο μέχρι το 2014 να φτάσει στις 27,000. Περίπου η μισή χωρητικότητα του είναι κατειλημμένη από τους κατόχους των διαρκείας (κοντά στις 12000) και σχεδόν σε κάθε ματς υπάρχει sold out. Εδώ να αναφέρω ότι το επίσημο χρώμα της ομάδας είναι το καφέ και οι εμφανίσεις της ομάδας πριν 2 χρόνια ήταν σε στυλ στρατιωτικής παραλλαγής σε αποχρώσεις του καφέ.

Την ίδια χρονιά η επίσημη φωτογράφηση της ομάδας δεν έγινε στο γήπεδο αλλά κάπου αλλού. Θα το μάθετε μετά. Μέχρι να το διαβάσετε στο κείμενο, για σκεφτείτε κάποια απίθανα μέρη…

H FC St. Pauli είναι φημισμένη για την αριστερή καταβολή της πλειοψηφίας των οπαδών της και οι περισσότεροι από αυτούς χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους ως αντί-ρατσιστή, αντί-φασίστα και αντί-σεξιστή. Αυτό τους κάνει να έρχονται σε μεγάλες αντιπαραθέσεις με νέο-ναζί και άλλους Hooligans στους αγώνες εκτός έδρας. Ο σύλλογος έχει πάρει θέση επίσημα εναντίον του φασισμού, του ρατσισμού και του σεξισμού. Η ομάδα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει τους περισσότερους οπαδούς γυναίκες σε όλο το Γερμανικό ποδόσφαιρο. Το 2002 αφαιρέθηκαν από το γήπεδο, διαφημίσεις του περιοδικού Maxim γιατί θεωρήθηκαν ως σεξιστικές και προσβλητικές για το γυναικείο φύλο. Η St. Pauli είναι επίσης, παγκοσμίως γνωστή ως σύμβολο Punk! Μεγάλος εχθρός της είναι η Χάνσα του Ρόστοκ με τους πολλούς ακροδεξιούς οπαδούς.

Το αφεντικό, ο κύριος Κορνέλιους Λίπμαν είναι δηλωμένος ομοφυλόφιλος ενώ η ομάδα ασπάζεται την punk κουλτούρα. Άλλο ένα παράδοξο αφορά την προετοιμασία της ομάδας, η οποία διεξάγεται στην Κούβα και σε αυτή μπορεί να συμμετέχουν και οπαδοί της ομάδας.

Σημαντική η συνεισφορά της και στα κοινά της πόλης. Οι φίλοι της ομάδας, μεταξύ άλλων, διοργανώνουν δωρεάν μαθήματα ποδοσφαίρου για παιδιά φτωχών οικογενειών στο Αμβούργο.

Μπορεί να ζει στη σκιά της μεγάλης ομάδας της πόλης, της HSV, όμως η Σανκτ Πάουλι είναι η ομάδα που εκφράζει περισσότερο το Αμβούργο. Την εξήγηση τη βρίσκουμε στο γεγονός πως οι πλείστοι σύλλογοι ομοιάζουν σε πολλά. Η καφέ πλευρά της πόλης δεν είναι συνηθισμένη, ακολουθεί μια αλλιώτικη κατεύθυνση. Οι εντός έδρας αγώνες της ομάδας μαζεύουν κόσμο που δεν πάει στο γήπεδό μόνο για να δει ποδόσφαιρο. Κόσμος με ίδιες απόψεις και ίδιες αντιλήψεις συναντιέται για μια μεγάλη γιορτή.

Η Σανκτ Πάουλι είναι τρόπος ζωής. Με τα λίγα λεφτά και το δυνατό συναίσθημα, κάνουν αυτό που αγαπούν.

Ραντεβού για μια αλλιώτικη ιστορία τρέλας, τον Νοέμβριο!

Υ.Γ. Η επίσημη φωτογράφιση της ομάδας έγινε στις φυλακές της περιοχής. Μαζεύτηκαν, ντύθηκαν με ρούχα ωσάν να ήταν κρατούμενοι και πόζαραν για το ημερολόγιο της ομάδας.


.
.