After – match: Deja vu

Αυτό το έργο το ‘χω ξαναδεί! Η ομάδα μας να αποδίδει πολύ καλά στο Παπαδόπουλος και τελικά να μένει μόνο με τις... εντυπώσεις. Κάθε χρονιά κάτι θα βρεθεί: ένα αυστηρό πέναλτι, ένα τυχερό γκολ που μπαίνει μία φορά στα χίλια, μια στιγμή αμυντικής αδράνειας... που θα μας κάνει να αποχωρήσουμε με μια γλυκόπικρη γεύση. Πικρή από την ήττα που σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με την εικόνα του αγώνα και γλυκιά διότι η ομάδα μας, μας κάνει περήφανους με τον τσαμπουκά και τις αγωνιστικές αρετές που επιδεικνύει διαχρονικά μέσα στο «Παπ»...

Όχι, το αποτέλεσμα δεν είναι δίκαιο. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η Ανόρθωση ήταν ανώτερη και κατά συνέπεια κέρδισε. Το παιχνίδι ήταν ισορροπημένο και ως εκ τούτου φρονώ πως η ισοπαλία θα ήταν και το πιο λογικό αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά η ομάδα μας έφτιαξε πληθώρα ευκαιριών που δυστυχώς όλες πετάχτηκαν στον κάδο των αχρήστων.

Ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών:
1. Μακρινό σουτ του Μέντεζ
2. Κλασική ευκαιρία με σουτ του Κάσιο από πλεονεκτική θέση
3. Μακρινό σουτ του Αμπραχάμ «γλείφει» το δοκάρι
4. Τετ α τετ του Αντόρνο που δεν μπορεί να νικήσει το Νάγκι
5. Κεφαλιά του Βέιγκα από πολύ καλή θέση πάει έξω
6. Μακρινό σουτ του Κάσιο
7. Ο Ράνεμ πρόσωπο με πρόσωπο με το Νάγκι προτάσσει πόδια και κεφάλι χωρίς να μπορεί να βρει την μπάλα
8. Πολύ καλό σουτ του Ράνεμ
9. Τετ α τετ του Τζόσουα που πλασάρει έξω

Κι αυτές είναι μόνο οι πιο σημαντικές. Αλήθεια, ποια ομάδα έφτιαξε τόσες πολλές ευκαιρίες μέσα στο Παπαδόπουλος; Και πότε ξανά φέτος η ΑΕΚ δημιούργησε τόσες πολλές προϋποθέσεις για γκολ; Γιατί όμως δεν μπήκε έστω κι ένα γκολ; Η απάντηση βγαίνει αβίαστα: έχουμε τεράστιο επιθετικό πρόβλημα! Δεν φτιάξαμε και χάσαμε μόνο μία ευκαιρία! Φτιάξαμε πάρα πολλές ευκαιρίες και τις εξανεμίσαμε όλες!!! Νιώθω ότι ακόμα και χωρίς τερματοφύλακα πάλι θα αστοχήσουμε! Λες και μας μάτιασαν λόγω της περσινής μας αξιοπρόσεκτης πορείας!

Οι παίκτες
Οι παίκτες τα έδωσαν όλα παρόλα τα προβλήματα, το άγχος και την κακή ψυχολογία. Μέσα στο φετινό εφιάλτη, οι ποδοσφαιριστές μας παρουσίασαν ένα σφριγηλό πρόσωπο στην άμυνα και ξεδίπλωσαν ουκ ολίγες φορές κάποιους ωραίους αυτοματισμούς στην επίθεση, χωρίς όμως να έχουν ουσία (που είναι το γκολ). Θα ήθελα να επισημάνω τη μεγαλειώδη εμφάνιση των δύο Τσέχων. Ο Αμπραχάμ συνέβαλε με τις έξυπνές του μπαλιές στο να «τρυπηθεί» η περιβόητη άμυνα της Ανόρθωσης αρκετές φορές και ο Περγκλ μας θύμισε τον περσινό καλό του εαυτό που τόσο μας έλειψε εφέτος. Ο Αντάμοβιτς έδειξε ότι εμπνέει σιγουριά και συνεπώς θα απελευθερώσει και τους αμυντικούς από το άγχος που είχαν, διότι όπως και να το κάνουμε στα προηγούμενα ματς οι αμυντικοί αγωνίζονταν με ένα διττό ρόλο: του αμυντικού αλλά και του... τερματοφύλακα. Προηγουμένως ξεκινούσαμε με -1 γκολ ένεκα ενός λάθους που σίγουρα θα γινόταν από τον τερματοφύλακα. Απολογούμαι εάν γίνομαι υπερβολικός, αλλά το να βλέπουμε 4 τερματοφύλακες σε ένα γύρο σημαίνει ότι κάναμε λάθη στις προηγούμενες μας επιλογές!

Ο προπονητής
Θέλω να δώσω τα εύσημα στο Λούη Στεφανή, ο οποίος κατά την ταπεινή μου άποψη ξέρει να στήνει την ομάδα. Μπορεί να έφερε δύο ήττες σε ισάριθμα ματς αλλά το στήσιμο της ομάδας, οι αλλαγές που κάνει σε συνδυασμό με την αγωνιστική ανάκαμψη που εν μέρει παρουσιάστηκε οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όντως κατέχει το αντικείμενο. Εάν τελικά η διοίκηση αποφασίσει να συνεργαστεί με άλλον προπονητή, έχω την ισχυρή άποψη ότι ο Λούης Στεφανή πρέπει να παραμείνει στην ομάδα! Εξάλλου είναι παιδί της ομάδας κι όχι μισθοφόρος.

Πού κρίθηκε;
Το παιχνίδι κρίθηκε σε μια στιγμή αμυντικής αδράνειας σε συνδυασμό με μια ωραία ποδοσφαιρική επινόηση του Φρούσσου (ψαλιδάκι σέντρα), ο οποίος πάντα μαζί μας... κρατάει το κλειδί. Ο τερματοφύλακας κατά τη γνώμη μου δεν ευθύνεται για το γκολ. Φυσικά, εάν έστω και μία από τις πολλές ευκαιρίες που βρήκαμε μετουσιωνόταν σε γκολ τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Συνεπώς, το παιχνίδι κρίθηκε και στην επιθετική μας αστοχία και ατυχία.

Η διαιτησία
Η διαιτησία του Δ. Χρυσοστόμου κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί ως διστακτική. Δεν έκανε χρήση της κάρτας σε πάρα πολλές περιπτώσεις και... θυμήθηκε στο 85’ να κιτρινίσει 2 παίκτες μας μεμιάς. Χαρίστηκε στους παίκτες της Ανόρθωσης, οι οποίοι αξίζει να σημειωθεί ήταν ιδιαίτερα έντονοι και αλαζονικοί στη συμπεριφορά τους έναντί του. Μέγα λάθος μπορεί να θεωρηθεί το κλείσιμο των ματιών του διαιτητή και του επόπτη στο «κλάδεμα» του Αντόρνο από το Λαμπάν στο 80’. Είναι όμως εις γνώσιν μας ότι η διαιτησία μέσα στο «Παπ» πάντοτε στερείται... αυτοπεποίθησης.

Το μέλλον
Το μέλλον παραμένει ζοφερό και τρομακτικό. Οι τελευταίες καλές εμφανίσεις μας δίνουν θάρρος, αλλά όχι αποτέλεσμα. Οι πλησιέστερες ομάδες σε εμάς «τσιμπούν» βαθμούς και σιγά σιγά διευρύνουν το χάσμα. Χρειαζόμαστε επειγόντως μια ηρωική έξοδο, ένα θαύμα, μια έκρηξη ποδοσφαιρικής οργής. Τα επόμενα 4-5 ματς θεωρώ ότι θα κρίνουν και την παραμονή μας ή όχι (ΑΠΟΠ, ΑΠΕΠ, ΕΝΠ, ΔΟΞΑ, ΑΛΚΗ). Ίδωμεν και ελπίζομε!!!

Κι ένα αναπάντητο ερώτημα...
Οι φωτοβολίδες γιατί επιτρέπονται μέσα στο «Παπ»; Υπάρχει σχετική απόφαση της ΚΟΠ ή απλώς επιτρέπονται για να... ζεσταίνονται οι οπαδοί;







.