Αφιέρωμα ρετρό

Αγαπητοί φίλοι του blog,
εγκαινιάζουμε σήμερα μια νέα στήλη που θα ασχολείται με την ιστορία της ομάδας μας. Σταδιακά ευελπιστούμε να δημιουργήσουμε μια μεγάλη βάση ιστορικών δεδομένων, την οποία θα μπορούν να συμβουλεύονται όλοι (φίλαθλοι, δημοσιογράφοι, παίκτες, παράγοντες κ.ά.).

Για αρχή έχουμε κάνει ένα αφιέρωμα στον Παράσχο Κίμωνος, έναν σκληροτράχηλο παλαίμαχο αμυντικό του Π.Ο.Λ....

Παράσχος Κίμωνος

Γενικά
Ο Παράσχος Κίμωνος είναι υιός του Παναγιώτη και της Δέσποινας Κίμωνος από τα Λιβάδια της Λάρνακας. Γεννήθηκε το 1938 στη Λάρνακα. Δούλεψε ως μηχανολόγος στην Δεκέλεια και αργότερα στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό της Μονής στην Λεμεσό. Είναι παντρεμένος με την Μαρούλλα Δημοσθένους από το Κελλάκι Λεμεσού. Ο Παράσχος έχει τρία παιδιά δύο υιούς και μια κόρη. Τα παιδιά του είναι ο Χάρης Κίμωνος επιχειρηματίας στην Λεμεσό, ο Πανίκος Κίμωνος δάσκαλος και προπονητής ποδοσφαίρου και η Δέσπω Κίμωνος.
Έπαιξε ποδόσφαιρο στον Πεζοπορικό για 7 χρόνια. Συνέχισε να υπηρετεί το ποδόσφαιρο ως διαιτητής ποδοσφαίρου για 15 χρόνια και στη συνέχεια ως παρατηρητής για άλλα 3 χρόνια.

Για την ποδοσφαιρική του καριέρα...
Έπαιξα ποδόσφαιρο στην ομάδα του Πεζοπορικού από το 1953 μέχρι το 1960. Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο το 1953 σε ηλικία 14 ετών από την εφηβική ομάδα του Πεζοπορικού. Έπαιζα μπακ στη δεξιά πλευρά και ήμουν από τους σκληροτράχηλους αμυντικούς τον τότε καιρό. Το 1955, δηλαδή δύο χρόνια μετά, ήταν ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. Είχα συλληφθεί από τους εγγλέζους για κάποιο χρονικό διάστημα και έτσι σταμάτησα για λίγο να παίζω. Το 1956 βγήκα από τα κρατητήρια και έπαιξα και πάλι στην ομάδα.

Για τις επιτυχίες...
Με την ομάδα του Πεζοπορικού δυστυχώς δεν πανηγύρισα κάποιο πρωτάθλημα ή κύπελλο. Παρόλα αυτά η ομάδα είχε πολλές επιτυχίες αφού τερματίσαμε αρκετές φορές στην 2η ή στην 3η θέση. Είχαμε πραγματικά μια πολύ δυνατή ομάδα.

Για τις αξέχαστες στιγμές...
Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου την ημέρα που είχα την ευκαιρία και την τιμή να αγωνιστώ ως αντίπαλος με τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου τον τότε καιρό, τον Ούγγρο διεθνή Πούσκας. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία.

Για τους παίκτες που ξεχώριζαν...
Οι παίκτες που ξεχώριζαν τότε ήταν οι Νόνης, Μιλτής, Παπαδόπουλος, Γιάγκος, Βλάχος, Στέλιος, Γιώτης, Καρκίδης κ.α. Είχαμε πολλούς καλούς παίκτες αλλά αυτοί ξεχώριζαν.


Για τη φανέλα...
Παλιά παίζαμε για τη φανέλα και μόνο για την φανέλα. Δεν μας ενδιέφεραν ούτε το χρήμα, ούτε η δόξα και η προβολή. Αγαπούσαμε το ποδόσφαιρο και την ομάδα μας και παίζαμε μόνο για αυτά. Είχαμε εσωτερικά κίνητρα και δίναμε ότι είχαμε και δεν είχαμε για να τιμήσουμε τη φανέλα που φορούσαμε, για τη δόξα και την ιστορία του Πεζοπορικού. Δυστυχώς σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι ποδοσφαιριστές είναι πλέον ψυχροί επαγγελματίες. Πολλοί απ’ αυτούς ενδιαφέρονται για το χρήμα και την προβολή. αδιαφορώντας για τη φανέλα που φοράνε. Δεν τους πειράζει εάν η φανέλα τους έχει χρώμα άσπρο, μπλε, κόκκινο ή πράσινο. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το χρήμα και όχι η ιστορία του σωματείου που αγωνίζονται. Δυστυχώς οι καιροί έχουν αλλάξει. Φυσικά δεν τους αδικώ. Αν έπαιζα κι’ εγώ σήμερα ίσως να έκανα το ίδιο. Απλά τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ζούμε σ’ ένα πολύ διαφορετικό κόσμο. Από τότε που έπαιζα εγώ έχουν αλλάξει πάρα πολλά.

Για τον κόσμο...
Θυμάμαι ότι μας παρακολουθούσε πάρα πολλής κόσμος. Σε κάθε παιχνίδι θα είχαμε περίπου 3 χιλιάδες. Φυσικά έπαιζε ρόλο και ποιος ήταν ο αντίπαλος μας. Αν για παράδειγμα είχαμε αντίπαλο την Ομόνοια, τότε το ΓΣΖ γέμιζε ασφυκτικά. Οι φίλαθλοι συμπεριφέρονταν κόσμια τον τότε καιρό. Δεν ήταν όπως είναι σήμερα. Δεν υπήρχε τόσος φανατισμός. Στα 7 χρόνια που έπαιξα στην Α’ κατηγορία μόνο μια φορά είχαμε επεισόδια σε ένα πάρα πολύ κρίσιμο αγώνα με την Ομόνοια. Μόνο σ’ αυτό το παιχνίδι.

Για την ενοποίηση...
Για να είμαι ειλικρινής με το άκουσμα της ενοποίησης των δύο σωματείων στεναχωρέθηκα γιατί δεν είναι εύκολο να ξεγράψεις την ιστορία ενός μεγάλου σωματείου όπως ήταν ο Πεζοπορικός. Νιώθω ότι με την ενοποίηση χάθηκε και η ιστορία του σωματείου αφού δημιουργήθηκε μια νέα ομάδα με καινούρια ιστορία. Θα προτιμούσα να μην είχε γίνει η ενοποίηση και ο Πεζοπορικός να συνέχιζε την ένδοξη ιστορία του.

Για τους παλαίμαχους...
Δεν δημιουργείται σύνδεσμος παλαιμάχων Πεζοπορικού και ΕΠΑ διότι όλοι αυτοί που έπαιξαν στις δύο αυτές ομάδες πιστεύω ότι πλέον δεν νιώθουν να έχουν κάτι να τους ενώνει με την ένδοξη ιστορία των δύο αυτών συλλόγων. Με την ενοποίηση και τη δημιουργία της ΑΕΚ Λάρνακας έσβησε η ιστορία που με τόσο κόπο και μόχθο έκτισαν όλοι οι παλιοί ποδοσφαιριστές. Με τι κουράγιο να έρθουν τώρα και να δημιουργήσουν σύνδεσμο παλαιμάχων;

Για τη μετέπειτα ζωή...
Μετά που σταμάτησα το ποδόσφαιρο έχασα επαφή με τους παλιούς μου συμπαίκτες. Ο καθένας τράβηξε το δρόμο του με την οικογένεια του. Εγώ είχα έρθει στη Λεμεσό, αφού η γυναίκα μου είναι από τη Λεμεσό. Με κάποιους από τους συμπαίκτες μου μπορεί να βρεθούμε σε κανένα κοινωνικό γεγονός όπως για παράδειγμα σε κανένα γάμο στη Λάρνακα.

Για το σημερινό ποδόσφαιρο...
Παρακολουθώ ποδόσφαιρο ανελλιπώς από την τηλεόραση. Μου αρέσουν πολύ τα ξένα πρωταθλήματα όπως το αγγλικό, το ισπανικό και το ιταλικό. Περισσότερο μου αρέσει το αγγλικό ποδόσφαιρο γιατί είναι γρήγορο, εντυπωσιακό και με πολλά γκολ. Οι παίκτες πραγματικά κινούνται με άλλες ταχύτητες πολύ διαφορετικές από εμάς εδώ στην Κύπρο. Οι παίκτες είναι γρήγοροι και εκρηκτικοί με εξαιρετική φυσική κατάσταση και προσφέρουν υπέροχο θέαμα. Δεν είναι τυχαίο που τα δύο τελευταία χρόνια 3 αγγλικές ομάδες έφτασαν στα ημιτελικά του Champions league.

Για τους νέους...
Οι νέοι σήμερα πρέπει να κάνουν πολλές θυσίες για να μπορέσουν να παίξουν ποδόσφαιρο στην Α’ κατηγορία. Ειδικά τώρα με την κάθοδο των ξένων και των κοινοτικών, το έργο των κύπριων παικτών έγινε ακόμα πιο δύσκολο. Έτσι, για να μπορέσουν να κάνουν ποδοσφαιρική καριέρα, θα πρέπει να δουλεύουν σκληρά στις προπονήσεις αλλά και σπίτι τους με την μπάλα. Πρέπει να υπακούν στους προπονητές τους, να τρέφονται σωστά εφαρμόζοντας υγιεινή διατροφή, να εφαρμόζουν υγιεινές συνήθειες, να κοιμούμαι τουλάχιστον 10 ώρες την ημέρα για να είναι ξεκούραστοι και να μείνουν μακριά από το ποτό, το τσιγάρο, τα ναρκωτικά, τα club, τις δισκοθήκες και τα ξενύχτια. Πρέπει ακόμη να είναι πάντα ταπεινοί και προσγειωμένοι. Αν τα κάνουν όλα αυτά αλλά και πολλές άλλες θυσίες τότε θα μπορέσουν να κάνουν καριέρα.