Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα

"Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα". Ξεκινώ με αυτή τη φράση παρμένη από τον τίτλο μιας παλιάς ταινίας, που νιώθω πως ταιριάζει γάντι στην ομάδα μας. Μια ομάδα που το τελευταίο διάστημα έχει απαξιωθεί από πολλούς και κυρίως από τους οπαδούς της (δεν το κρύβω πως και από τον υποφαινόμενο). Μια ομάδα που τελευταία παρέπαιε σε κάθε γήπεδο που πήγαινε, που σου προκαλούσε θλίψη το αποκρουστικό και προβλέψιμο παιχνίδι της. Μια ομάδα ενός προπονητή που ήταν ωσεί παρόν στον πάγκο και που έμοιαζε περισσότερο με τουρίστα παρά επαγγελματία προπονητή.

Κι όμως! Αυτή η ομάδα, που κάποιοι βιάστηκαν να την κράξουν είναι εδώ! Το σημερινό παιχνίδι αποτελεί απάντηση για όλους. Η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα και με τεράστια ποιότητα, με παίκτες κλάσης και σαφώς καλύτερη από την Ομόνοια. Στον αγωνιστικό χώρο, ταπείνωσε την υπερόπτισσα Ομόνοια και αν οι παίκτες είχαν πιο καθαρό μυαλό θα μπορούσαν να τη διασύρουν, ειδικά στο διάστημα που παίζαμε με αριθμητικό πλεονέκτημα.

Το σημερινό παιχνίδι αφήνει όμως και μια πικρή γεύση. Είναι από της λίγες φορές οι οπαδοί μας φεύγουν από το γήπεδο και κατακλύζονται από ένα περίεργο συναίσθημα χαράς και πίκρας. Είναι πολλά τα «γιατί». Και το μεγαλύτερο «γιατί» έχει να κάνει με το γιατί αυτή η ομάδα, έδωσε δικαιώματα και γιατί αυτή η ομάδα, ενώ μπορεί και το έδειξε σε κάποια παιχνίδια (Αποελ, Μακάμπι εντός, Σάλκε εκτός, Απόλλωνα εκτός, Ανόρθωση, σήμερα) είναι τόσο πίσω στη βαθμολογία. Δεν είναι λίγοι οι οπαδοί που σήμερα κατέκλυσαν το ΓΣΖ, που μονολογούσαν σχολιάζοντας την πρωτοπόρο μέχρι σήμερα Ομόνοια: «αυτή η ομάδα πάει για τίτλο;». Κάτι παρόμοια λεγόνταν και για τον Αποελ στο παιχνίδι της ντροπής στο ΓΣΠ. Ακόμα και η Αελ που μας βρήκε σε κάκιστη αγωνιστική μέρα δεν μας νίκησε. Και όμως η τετράδα μοιάζει με όνειρο, από τόσο νωρίς, ενώ στη χειρότερη είμαστε ισάξιοι με τους  ανταγωνιστές μας. Είναι καλυτερη από μας η Ομόνοια; Ο Αποέλ; Η Αελ; Η Ανόρθωση; Πιστεύω πως Όχι!

Για αυτό το γεγονός έχουν τεράστια ευθύνη οι παίκτες. Θεωρώ πως οι ίδιοι αδίκησαν τους εαυτούς τους.  Αυτή η ομάδα ήταν και είναι φτιαγμένη από άριστης ποιότητας υλικά και θα μπορούσε για πολλά στο φετινό πρωτάθλημα. Ακόμα και σήμερα πιστεύω με όλη μου την ψυχή πως η ομάδα μας, το καμάρι της πόλης μας, είναι καλύτερη και από τον Αποελ και από την Ομόνοια και από την Αελ αλλά και την Ανόρθωση. Πάντως οι λόγοι που μας οδήγησαν στο να φεύγουμε από το γήπεδο σκεπτικοί, δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν.

Το σημερινό παιχνίδι, θεωρώ πως είναι ο φάρος για τις πολύ καλύτερες μέρες που έρχονται. Και το πιστεύω ειλικρινά, όπως το πιστεύουν οι περισσότεροι φίλοι της ομάδας που είδαν το σημερινό παιχνίδι. Το αποτέλεσμα ήταν δικαιότατο και προϊόν ομαδικής δουλειάς και κατάθεσης ψυχής μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η ομάδα μας παρατάχθηκε με παίκτες που γυάλιζε το μάτι τους. Εξάλλου, είχαν και έχουν πολλά να αποδείξουν και στον κόσμο που τους πίστεψε αλλά και στους ίδιους τους τους εαυτούς. Δεν υστέρησε κανένας σήμερα. Και οι 14 ήταν υπέροχοι. Τρέξιμο, αλληλοκάλυψη, πάθος, διαύγεια στο παιχνίδι, φαντασία. Όλα όσα έλειπαν τόσο καιρό – πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Θα σταθώ μόνο σε ένα παίκτη από τους σημερινούς θριαμβευτές, γιατί θεωρώ πως τον έχουμε αδικήσει.

Και αναφέρομαι στον Μιρντάκοβιτς. Η αλήθεια είναι πως περιμέναμε πολύ περισσότερα από αυτόν τον παίκτη. Το όνομα και η περσινή του παρουσία μας έκαναν να  προσδοκούμε πως η ομάδα απέκτησε τον killer που της έλειπε. Και είναι αλήθεια πως μέχρι τώρα δεν έπεισε κανέναν. Αποτελούσε αντικείμενο πειραγμάτων στην κερκίδα και χλευασμού. Κάποιες φορές η παρουσία του προκαλούσε και θλίψη. Θύμιζε παλαίμαχο και ξοφλημένο παίκτη. Σήμερα αποδείχτηκε περίτρανα πως ο Μιρντάκοβιτς δεν ξέχασε την μπάλα που ήξερε. Πιθανότατα η επιθετική του αφλογιστία να τον φόρτωσε με τόσο άγχος που τον οδήγησε σε τόσο τραγικές εμφανίσεις. Είναι στη φύση των επιθετικών εξάλλου να είναι παίκτες ψυχολογίας. Τρανταχτό παράδειγμα ο Φερνάντο Τόρες των τόσων εκατομμυρίων που το παλεύει αλλά δεν του βγαίνει τίποτα.  Ο Μίλιαν, σήμερα απέδειξε την αξία του και το λόγο που αποκτήθηκε. Δεν ήταν ποτέ γρήγορος και δεν πρόκειται να γίνει τώρα στην ΑΕΚ. Είναι όμως παίκτης με εκτελεστική ικανότητα και δεινότητα. Παίκτης που κυνηγά κάθε φάση. Που πιέζει ψηλά και που παλεύει. Σήμερα δικαιώθηκε. Έκανε το τέλειο παιχνίδι. Σκόραρε δις σε ισάριθμα τετ α τετ, με μεγάλη ψυχραιμία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτός κέρδισε την αποβολή του Σερφά, που τον ταλαιπώρησε αφάνταστα. Δίκαια παίρνει τον τίτλο του πολυτιμότερου στον αγώνα. Ευελπιστούμε πως πλέον θα ξεμπουκώσει και θα συνεχίσει την ανοδική του απόδοση. Ο κόσμος πάντως με το ζεστό του χειροκρότημα, του έδειξε την εκτίμηση και την αγάπη του.

Σημαντική ήταν και η παρουσία των τριών νεοαπκτηθέντων στην ομάδα. Ξεκίνησαν και οι τρείς βασικοί και έδειξαν πως έχουν την ποιότητα να βοηθήσουν σημαντικά την ομάδα. Πρόκειται για παίκτες τεχνίτες που ταιριάζουν στο αγωνιστικό στυλ της ομάδας και δείχνουν να έχουν δέσει με το υπάρχον σύνολο. Αναμένεται δε να παρουσιαστούν πολύ καλύτεροι στη συνέχεια, πράγμα που μόνο αισιοδοξία μπορεί να μας γεμίζει.

Θα ήθελα να κάνω και ένα μικρό σχόλιο για τον προπονητή μας. Συμφωνούμε πως δεν έχει πείσει κανέναν. Πως μέχρι σήμερα έχει κάνει τραγικές επιλογές και η ομάδα δεν έδειξε σημάδια βελτίωσης. Όμως πιστεύω πως μέρος της κριτικής που του γίνεται είναι άδικο. Είναι πολύ νωρίς για να κριθεί η δουλειά του και μην ξεχνάμε πως κανένας προπονητής δεν κάνει θαύματα ή κρατά μαγικό ραβδί. Ας τον κρίνουμε όλοι το Μάη, όταν θα μπορούμε να έχουμε μια πιο πλήρη εικόνα των δυνατοτήτων και ικανοτήτων του. Έστω και άπειρος ως πρώτος προπονητής, δεν νομίζω να είναι τυχαίος. Μην ξεχνάμε πως ήταν σε προπονητικά επιτελεία μεγάλων συλλόγων με τεράστια ιστορία και δυναμική. Και δεν νομίζω να ήταν βοηθός προπονητής απλά για το θεαθήναι ή τιμής ένεκεν. Ας του δώσουμε πίστωση χρόνου να δουλέψει με την ομάδα και να δούμε τι μπορεί να κάνει. Σήμερα έδειξε ένα δείγμα γραφής και προσωπικά θεωρώ πως κέρδισε κατά κράτος στην προπονητική σκακιέρα. Φάνηκε διαβασμένος, έστησε σωστά την ομάδα και έκανε σωστές αλλαγές. Και εξηγώ: η εντεκάδα που παράταξε και ξένισε αρκετούς τελικά απέδειξε πως επιλέχθηκε σωστά. Δικαιώθηκε από τις επιλογές του και αυτό το πιστώνεται στα θετικά του. Διατηρώ όμως κάποιες επιφυλάξεις για την επιμονή στο Φορτίν – που δεν έκανε το τεράστιο λάθος, αλλά σε κάποιες στιγμές έπαιζε με τεράστιο ρίσκο. Επίσης, ήταν λογική η αντικατάσταση του Μιρντάκοβιτς από τον Φαν Ντάικ, δεδομένου πως παίζαμε με αριθμητικό πλεονέκτημα και με υπέρ μας το σκορ. Γέμισε το χώρο του κέντρου με παίκτες που μπορούν να ελέγξουν το ρυθμό του αγώνα και μπορούν να κρατήσουν μπάλα, με σκοπό να μη δεχθεί πίεση η ομάδα. Σε γενικές γραμμές το κατάφερε.

Συνοψίζοντας, η εμφάνιση της ομάδας σήμερα ήταν σπουδαία. Δείξαμε πως είμαστε μια μεγάλη ομάδα και για το πείσμα κάποιων δημοσιογραφίσκων που επιμένουν να το αγνοούν. Αν και το τρένο της τετράδας μάλλον έχει χαθεί, η σημερινή εμφάνιση μόνο ενθαρρυντικά μηνύματα μπορεί να περάσει. Μπορούμε να αισιοδοξούμε πως η ομάδα θα μπει σε μια σταθερή πορεία καλών και μεστών εμφανίσεων, δίνοντας αυτοπεποίθηση και ρυθμό για τη δύσκολη συνέχεια. Εξάλλου, μόνο έτσι μπορούμε να κτυπήσουμε το κύπελλο ή τις όποιες ελάχιστες πιθανότητες υπάρχουν για τετράδα. Ο κόσμος οφείλει να μείνει κοντά στην ομάδα και να είναι συνοδοιπόρος. Αυτή η ομάδα το αξίζει για όσα μας πρόσφερε, αλλά και για όσα μπορεί να μας προσφέρει!

Υ.Γ. Εκ του αποτελέσματος κρίνεται πετυχημένη η κίνηση των παικτών και του τεχνικού επιτελείου να δώσουν δωρεάν εισιτήρια. Ο κόσμος σήμερα ξανάρθε κοντά στην ομάδα και θεωρώ πως και οι παίκτες μας το είχαν ανάγκη να ξανανιώσουν εμπιστοσύνη.

Από δω και πέρα, κοιτάμε μόνο μπροστά. Πάμε για νέες επιτυχίες!!!