Για τη μείωση των ομάδων

Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για τη μείωση ομάδων στην Α’ κατηγορία. Αυτοί που το υποστηρίζουν ισχυρίζονται ότι το πρωτάθλημα θα γίνει πιο ανταγωνιστικό και ότι οι φίλαθλοι θα αυξηθούν δραματικά. «Θα διεξάγονται αγώνες σε γεμάτα γήπεδα», λένε συχνά. Ήδη σχεδόν όλοι οι αθλητικογράφοι αρθρογραφούν τακτικά υπέρ της μείωσης. Κάνοντας, όμως, έναν παραλληλισμό με την πολιτική σκηνή του τόπου, τα κόμματα συμφωνούν με τη λύση του κυπριακού, ΑΛΛΑ με το ΣΩΣΤΟ περιεχόμενο. Στο θέμα μας όλοι, σχεδόν, συμφωνούμε πάνω κάτω με την αναδιάρθρωση της Α’ κατηγορίας, ΑΛΛΑ με ΠΟΙΟ περιεχόμενο; Το έχουμε μιλήσει; Το συζητάμε; Μέχρι σήμερα δεν ακούσαμε, δεν διαβάσαμε κανέναν υπεύθυνο να αναλύει το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ της ιδέας της μείωσης. Μας παρουσιάζουν μόνο τα ενδεχόμενα οφέλη, τα οποία μπορούν κάλλιστα να αμφισβητηθούν.

Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν πίσω από την επιπόλαια και απροβλημάτιστη μείωση των ομάδων είναι περισσότεροι από το να μείνει το σύστημα ως έχει.

Για παράδειγμα το να παίζει η Ομόνοια με το Αποέλ 8-10 φορές σ’ ένα πρωτάθλημα 4 γύρων, συν το κύπελλο, δεν θα επιφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα την αδιαφορία; Από τη στιγμή που οι οπαδοί θα εκτίθενται συχνά σ’ αυτό το ντέρμπι, θα το απομυθοποιήσουν, θα καταντήσει κάτι γραφικό και ρουτινιάρικο και σταδιακά θα χάσει την αίγλη και το αίσθημα της προσμονής. Ήδη το βλέπουμε και στα παιχνίδια της τετράδας όπου ναι μεν διεξάγονται κάθε εβδομάδα μεγάλα ντέρμπι, οι οπαδοί όμως δεν ανταποκρίνονται όπως αναμενόταν.

Συν τοις άλλοις, η λογική που λέει ότι αποκλείοντας ομάδες (και συνεπώς τους οπαδούς τους) από το πρωτάθλημα, οι θεατές των γηπέδων θα αυξηθούν, είναι… παράλογη! Μα είναι απλά μαθηματικά: η αφαίρεση δεν είναι πρόσθεση. Εάν, για παράδειγμα, αφαιρεθούν οι οπαδοί της Σαλαμίνας, της ΕΝΠ, του Ολυμπιακού, της ΑΕΠ, σημαίνει ότι αυτομάτως θα αυξηθούν οι θεατές της Ομόνοιας, του Αποέλ κ.λπ.; Ή αν σ’ ένα πρωτάθλημα λίγων ομάδων ξαναπέσει για παράδειγμα η ΑΕΚ και ανέβει ο Διγενής, ο συνολικός αριθμός των θεατών θα αυξηθεί ή θα μειωθεί; Αντιλαμβάνεστε ότι η μείωση από μόνης της (όπως προτείνεται δηλαδή) ΔΕΝ είναι σε καμία περίπτωση η λύση! Ακόμα και να γίνει ένα πρωτάθλημα με μόνο το Αποέλ και την Ομόνοια, οι οπαδοί ΔΕΝ πρόκειται να αυξηθούν! Αλλού πρέπει να ψάξουμε τα αίτια της μειωμένης προσέλευσης και να τα διορθώσουμε:

Πόσα πληρώνει μια οικογένεια;

Κατ’ αρχάς το ψηλό εισιτήριο των αγώνων είναι ένας αποτρεπτικός παράγοντας. Η μείωση των τιμών είναι ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Σ' αυτό όλοι συμφωνούμε εκτός από τις ομάδες...

Η βία διώχνει τους οπαδούς

Επίσης, η βία/οι βρισιές/ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι οπαδοί είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας απομάκρυνσης χιλιάδων οπαδών. Ακούσαμε από δεκάδες ανθρώπους – κυρίως μεγάλους – να λένε ότι σταμάτησαν να πηγαίνουν γήπεδο εδώ και πολλά χρόνια μετά από επεισόδια που έγιναν σε κάποιο ματς που ήταν παρόντες! Το οξύμωρο είναι ότι όλοι σχεδόν αναφέρουν, ως τις ομάδες που οι οπαδοί τους έκαναν τα επεισόδια, τις 2-3 συγκεκριμένες ομάδες που επιθυμούν διακαώς τη μείωση. Είναι λίγο τραβηγμένο, αλλά όχι ψέμα: οι οπαδοί των ομάδων αυτών διώχνουν τους φιλάθλους με τη βία και μετά θέλουν να διώξουν και τις ομάδες, για να… αυξηθούν οι φίλαθλοι! Οξύμωρο;

Πόσα γήπεδα αξίζουν;

Ακόμα, οι γηπεδικές εγκαταστάσεις, πέραν 1-2 σταδίων, είναι άθλιες. Έχει περάσει ανεπιστρεπτί ο καιρός που λέγαμε ότι τα κυπριακά γήπεδα είναι… ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Δεν μπορείς να προσελκύσεις νέους οπαδούς όταν τους παρουσιάζεις τριτοκοσμικές συνθήκες στις τουαλέτες, στο κυλικείο, στα καθίσματα κ.λπ.

Εν ολίγοις, το οικονομικό, η βία και οι γηπεδικές συνθήκες είναι οι 3 πιο καθοριστικοί παράγοντες που διώχνουν τους οπαδούς. Τα διαιτητικά λάθη, οι αποφάσεις της δικαστικής, το ποδοσφαιρικό θέαμα και οι παίκτες-κράχτες είναι και άλλοι σημαντικοί παράγοντες, με μικρότερη επίδραση όμως. Στο βαθμό που δεν διορθώνονται, όσες ομάδες και να μείνουν στην Α’ κατηγορία, δεν πρόκειται να έχουμε αύξηση των θεατών.

Απαιτούμε ισότητα και δικαιοσύνη 

Η μείωση των ομάδων προβάλλει ως αναγκαιότητα. Και να μην το θέλουμε, κάποια στιγμή θα γίνει. Το θέμα είναι να γίνει με το ΣΩΣΤΟ περιεχόμενο! Και το σωστό περιεχόμενο δεν είναι άλλο από την ισονομία. Σ’ ένα πρωτάθλημα π.χ. 10 ομάδων, όλοι θα είναι εν δυνάμει πρώτοι αλλά και τελευταίοι! Εάν κάποιες ομάδες μπροστά σ’ αυτό τον κίνδυνο προστατεύονται από τη διαιτησία και τη δικαστική, δεν υπάρχει κανένα νόημα στο να εφαρμοστεί η μείωση. Όσες πιθανότητες έχει κάποια ομάδα να κατακτήσει το πρωτάθλημα, τόσες πρέπει να έχει να πάει διαβάθμιση. Αυτό σημαίνει ανταγωνιστικότητα και αυτό αναμένουμε με τη μείωση. Με άλλα λόγια, όλες οι ομάδες πρέπει να ξεκινούν επί ίσοις όροις και όχι κάποιες να ξεκινούν πάντα με ένα βαρίδι στο πόδι. Αν ο σκοπός της μείωσης είναι η «θεσμοθέτηση» της «παντοκρατορίας» των ολίγων ομάδων, τότε το άθλημα θα αυτοκαταστραφεί! Η ανταγωνιστικότητα δεν επέρχεται τόσο από τη μείωση, όσο από τη δικαιοσύνη!

Στο διάλογο για την αναδιαμόρφωση της Α’ κατηγορίας, μπορεί να προστεθεί και το παράδειγμα του ΝΒΑ. Εκεί, οι ομάδες είναι διασκορπισμένες σε όλη τη χώρα, ώστε να διασφαλιστεί ότι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι θα έχουν ενδιαφέρον για το άθλημα! Αντιθέτως, στην περίπτωση της Κύπρου παρατηρείται κάποιες χρονιές ολόκληρες επαρχίες (π.χ. Λάρνακας, Πάφου) να μην εκπροσωπούνται στην Α’ κατηγορία! Αυτό είναι υπέρ της ανάπτυξης του αθλήματος ή το συρρικνώνει διώχνοντας οπαδούς;

Από την άλλη δεν μπορούν όλοι να συμμετέχουν χωρίς όρους και αξία, απλά για να υπάρχουν. Πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες. Στο ΝΒΑ εκτός από το γεωγραφικό παράγοντα, εισέρχεται και ο οικονομικός. Οι ομάδες για να συμμετάσχουν πρέπει να έχουν οικονομική ευρωστία. Αν δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά δεν έχουν θέση στο πρωτάθλημα. Μπορούν όμως να αγωνιστούν σε μικρότερα πρωταθλήματα. Στην Κύπρο ακόμα και αν ένα σωματείο χρωστά σε όλους, μπορεί να αγωνίζεται και να πιάσει ακόμα και το πρωτάθλημα ή το κύπελλο (δεν είναι δύσκολο να θυμηθούμε συγκεκριμένα παραδείγματα).

Πέραν από το οικονομικό, μπορούν να μπουν και άλλα κριτήρια συμμετοχής όπως: ο αριθμός των εισιτηρίων τα τελευταία χρόνια, γεωγραφικοί περιορισμοί (π.χ. 3 ομάδες από τις μεγάλες επαρχίες, 2 από τις μικρότερες, 1-2 από την ύπαιθρο) κ.λπ. Ιδέες πολλές και είναι προς συζήτηση.  

Συνοψίζοντας, ένα σύστημα με λίγες ομάδες πρέπει να μελετήσει τους ακόλουθους παράγοντες:

• Πώς αυξάνει τους οπαδούς; (εξάλειψη της βίας, βελτίωση των γηπέδων, μείωση τιμών κ.λπ.)
• Πώς διασφαλίζει το παγκύπριο και όχι το τοπικό ενδιαφέρον για το άθλημα; (όλες οι επαρχίες έχουν δικαίωμα στο ποδόσφαιρο)
• Πώς διασφαλίζει την ισότητα των ομάδων; (βελτίωση των διαιτητών, ακριβοδίκαιες δικαστικές αποφάσεις κ.λπ.)
• Πώς διασφαλίζει την οικονομική φερεγγυότητα των ομάδων που συμμετέχουν; (τα οικονομικά ενός σωματείου να είναι το διαβατήριο για τη συμμετοχή στο πρωτάθλημα)

Αυτά είναι ορισμένα καίρια ερωτήματα που καλούνται όλοι να απαντήσουν. Μέχρι στιγμής το μόνο που ακούμε είναι ότι πρέπει να μειωθούν οι ομάδες διότι η Κύπρος είναι μικρή. Κανένας δεν βρέθηκε να μας εξηγήσει με επιχειρήματα γιατί και πώς θα μειωθούν οι ομάδες. Κανείς δεν μας παρουσίασε το όραμά του. YΠΑΡΧΕΙ;;;

Συμπερασματικά, το άρθρο αυτό εισηγείται την μείωση με συγκεκριμένα κριτήρια που θα αναπτύσσουν το άθλημα. Διαφωνεί με τη μείωση ως την μικρογραφία του υφιστάμενου προβληματικού συστήματος.