Ποιος χρωστάει σε ποιον;

Το τελευταίο διάστημα έτυχε να ακούσω διάφορους ΑΕΚτζήδες να αφήνουν να εννοηθεί ότι η ομάδα συνέχεια παίρνει από τον κόσμο που συνέχεια δίνει. Και ότι στην τελική, η ομάδα μας χρωστάει διότι τόσα χρόνια δίναμε χωρίς όφελος. Αντιλαμβάνομαι ότι η λογική που κρύβεται πίσω από την υπερβολική – κατά τη γνώμη μου – παραπάνω τοποθέτηση, είναι ότι θέλουμε περισσότερα από την ομάδα μας. Λογικό, και ποιος δεν θέλει να βλέπει την ομάδα του να αναπτύσσεται προσφέροντάς του χαρές; Είναι όμως μια σχέση ανταπόδοσης, δούνε και λαβείν που καθορίζει τη σχέση με την ομάδα μας; Με άλλα λόγια η ομάδα είναι… υπεραγορά που αν τα προϊόντα της είναι value for money θα πηγαίνουμε εκεί και αν όχι θα πάμε σε άλλη υπεραγορά που έχει προσφορές; Και αν είναι έτσι γιατί δεν πάμε αλλού; Τόσο εύκολο είναι;

Χωρίς να θέλω να προσβάλω τα αισθήματα οποιουδήποτε ΑΕΚτζή σκέφτεται έτσι, θα διαφωνήσω επιχειρηματολογώντας.

Πιστεύω πως η ΑΕΚ δεν μας χρωστάει, αντιθέτως εμείς της χρωστάμε. Τις χρωστάμε για τις συγκινήσεις που μας προσφέρει. Για τα ανάμεικτα συναισθήματα που ζούμε σε κάθε αγώνα. Για την έκρηξη αδρεναλίνης που βιώνουμε όποτε μπει γκολ. Για τις χαρές αλλά και τις λύπες. Ποια άλλη συνήθεια της ζωής μας, μας φορτίζει τόσο πολύ συναισθηματικά;

Της χρωστάμε της ΑΕΚ για τις ευκαιρίες κοινωνικοποίησης που μας παρέχει. Πόσους και πόσους φίλους κάναμε απ’ το γήπεδο; Πόσα άτομα μάθαμε βλέποντάς τα κάθε σαββατοκύριακο στο γήπεδο; Και πόσο πιο πολύ δεθήκαμε με την παρέα που πάμε μαζί στους αγώνες; Πόσες πλάκες κάναμε με τους φίλους μας; Στο αυτοκίνητο πηγαίνοντας στα εκτός έδρας ματς, στο ΓΣΖ με τη βροχή να πέφτει, στα χωριά της Β’ κατηγορίας, στα ευρωπαϊκά, στα φιλικά, στα καφέ βλέποντας τις φάσεις; Η ΑΕΚ και ο αθλητισμός ευρύτερα ενώνει τον κόσμο. Πέραν από τις οπαδικές σχέσεις στο γήπεδο, η ενασχόλησή μας με την ΑΕΚ, μας δίνει την ευκαιρία να συναναστραφούμε σε μια παρέα, στη δουλειά, στις διακοπές κ.λπ. Το ποδόσφαιρο είναι ένα κεντρικό θέμα στις παρέες και η ταύτιση μας με την ΑΕΚ, μας δίνει τις… απαραίτητες γνώσεις.

Της χρωστάμε της ΑΕΚ που γεμίζει τα Σαββατοκύριακα μας. Περιμένουμε πώς και πώς να έρθει το Σάββατο. Ακόμα και μετά από συνεχόμενες αποτυχίες, η προσμονή παραμένει η ίδια! Το προσέξατε; Τι άλλο καλύτερο θα μπορούσαμε να κάνουμε εκείνες τις ώρες; Και γιατί δεν το κάνουμε και επιλέγουμε το γήπεδο; Τι εθιστικό μας τραβά;

Της χρωστάμε της ΑΕΚ που προσθέτει «αλάτι» στη ζωή μας. Που τρέχουμε στο διάλειμμα από τη δουλειά μας να μπούμε στο ίντερνετ να διαβάσουμε κανένα νέο της ομάδας. Που οι φίλοι μας, μας στέλνουν αμέσως μήνυμα εάν κλείσουμε κάποιον παικταρά! Που σκεφτόμαστε το σύστημα και την ενδεκάδα της ομάδας και την αναλύουμε στην παρέα. Που γινόμαστε προπονητές, παράγοντες και παίκτες, έτσι… για την πλάκα.

Της χρωστάμε της ΑΕΚ που προσθέτει στην ταυτότητά μας την περηφάνια της Λάρνακας. Μας ενισχύει το αίσθημα του «ανήκειν». Μας κάνει πιο υπεύθυνους και πιο ευαίσθητους δημότες. Ταυτιζόμαστε με αυτή την ομάδα και με αυτή την πόλη.

Οι χαρές και οι λύπες που μας προσφέρει αυτή η ομάδα κοστολογούνται; Τα συναισθήματα είναι λογιστική πράξη;

Ίσως, όσοι θεωρούν ότι η ΑΕΚ μας χρωστάει να εκφράζουν τις κοινές μας ανησυχίες με λανθάνοντα όμως τρόπο. Να αγωνιούν για το μέλλον του συλλόγου και να απαιτούν εκσυγχρονισμό. Δεκτό!  

• Και ποιος δεν θέλει να βελτιωθούν οι υπηρεσίες του ΓΣΖ; Να αποκτήσουν επιτέλους οι τουαλέτες τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής, να δημιουργηθεί μια καφετέρια παρά μια πρόχειρη παράγκα αμφιβόλου ποιότητας, να στεγαστούν όλοι οι φίλαθλοι και όχι μόνο οι ούτω καλούμενοι «επίσημοι» κ.ά.     
• Και ποιος δεν θέλει να δει την ομάδα να πρωταγωνιστεί και να μας χαρίζει τρόπαια; Να έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθούμε απολαυστικό ποδόσφαιρο από παίκτες αστέρια.
• Και ποιος δεν θέλει λογικές τιμές στα εισιτήρια, στα πακέτα του εξωτερικού κ.λπ. ειδικά σε περίοδο κρίσης;
• Και ποιος δεν επιθυμεί επαγγελματισμό και σύγχρονες υπηρεσίες από τη διοίκηση προς τους οπαδούς;

Κι αν όλα αυτά δεν βρίσκονται στον επιθυμητό βαθμό, φταίει η ΑΕΚ ως διαχρονική ιδέα; Της αξίζει να την παρουσιάζουμε ως «αχόρταγη» ή μήπως εμείς είμαστε λίγο υπερβολικοί; Και πώς θα την βοηθήσουμε να προοδεύσει εάν την προσεγγίζουμε με αυτό τον τρόπο;

Στο κάτω κάτω δεν επέλεξε η ΑΕΚ εσένα, ΕΣΥ την επέλεξες! Θα μπο­­ρούσες να γινόσουν Αποέλ, Ομόνοια, Μάντσεστερ, Μπαρτσελόνα, Ροτσίδης Μάμμαρι, αλλά εσύ έγινες ΑΕΚ! Λένε ότι γυναίκα αλλάζεις, ομάδα δεν αλλάζεις! Τουλάχιστον ας το απολαύσεις…