Ποδοσφαιρική αιώνια κόντρα…

Για ποδοσφαιρικές αντιπαλότητες ακούμε καθημερινά. Το Real – Barcelona, το River Plate – Boca Juniors σε καθηλώνουν. Αυτό όμως που συμβαίνει εδώ και δεκαετίες με την κόντρα Celtic - Rangers δεν έχει προηγούμενο. Μπορούμε να μιλάμε για ώρες χωρίς το ενδιαφέρον μας να μειωθεί στο ελάχιστο. Πιο κάτω θα καταλάβετε για όσα υποστηρίζω στο αρχικό μου σχόλιο…

Celtic VS Rangers ή Καθολικοί VS Προτεσταντών

Η κόντρα τους πηγάζει από τη θρησκευτική διαμάχη στη Σκωτία που ξεκίνησε από τον Τριακονταετή Πόλεμο στη Βρετανία τον 17ο αιώνα. Αφορμή ήταν οι διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις που είχαν Καθολικοί και Προτεστάντες. Οι οπαδοί της Σέλτικ είναι καθολικοί και εκείνοι της Rangers προτεστάντες. Το μίσος και η έχθρα είναι έντονα σε μια απίστευτα μακρόχρονη αντιπαλότητα. Όσοι ουδέτεροι έτυχε να βρεθούν σε αγώνα των δύο ομάδων, μιλάνε για ατμόσφαιρα που δε μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο παιχνίδι στον πλανήτη. Ας τα πάρουμε από την αρχή…

Πρώτη ιδρύθηκε η ομάδα της Rangers (1873) και μετέπειτα είχαμε την γέννηση της Celtic (1887). Οι ρίζες της Celtic διαφαίνονται από τα χρώματα και το σύμβολο της. Το τετράφυλλο τριφύλλι στις ριγέ πράσινο – άσπρο φανέλες, μας παραπέμπουν στις ιρλανδικές ρίζες της. Καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία της Celtic δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος οπαδός της. Πρώτος αντίπαλος η μισητή Rangers στις 28 Μαΐου 1888. Επειδή οι πράσινοι δεν συμπλήρωναν ομάδα ζήτησαν παίκτες από τη Hibernian (Ibernia: στα λατινικά σήμαινε Ιρλανδία), την ομάδα που εκπροσωπούσε έως τότε το ιρλανδικό στοιχείο στη Σκωτία. Τελικό σκορ: Celtic - Rangers 5-2.

Τα προβλήματα μεταξύ των δύο ομάδων δεν άρχισαν με την ίδρυση της Celtic. Αρχικά τα ματς βοηθούσαν στην σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Ο κύκλος του μίσους ξεκίνησε τις πρώτες δύο 10ετίες του 20ού αιώνα. Τότε, πολλοί Ιρλανδοί μετανάστευσαν από το Μπέλφαστ στη Γλασκόβη αφού η εταιρεία όπου εργάζονταν άλλαξε έδρα. Η ανεργία και η φτώχεια που επακολουθούσαν ήταν οι αφορμές για να εκτοξεύσουν το μίσος των προτεσταντών ενάντια στους Καθολικούς.

Άνθρωποι σκοτώθηκαν επειδή βρέθηκαν να φοράνε την φανέλα της ομάδας τους σε λάθος πλευρά της πόλης! Απόπειρες δολοφονίας, μαχαιρώματα, συμπλοκές με πέτρες και ρόπαλα. Από τα χειρότερα συμβάντα ήταν η δολοφονία ενός 16χρονου από οπαδούς της Ρέιντζερς! Η αστυνομία έκανε και αυτή τα λάθη της, επιχειρώντας με ανούσια μέτρα να πατάξει το φαινόμενο. Πλέον και αφού οικογένειες θρήνησαν νεκρούς, λαμβάνουν δρακόντεια μέτρα πριν, μετά και κατά τη διάρκεια του ματς. Είναι όμως αρκετά τα όποια μέτρα ληφθούν, όταν το μίσος ξεχειλίζει;

Το θρησκευτικό χάσμα μεταξύ των δύο συλλόγων υπήρξε αγεφύρωτο για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα. Η Celtic, πρώτη, υποχώρησε κάπως και από τη δεκαετία του '50 άρχισε να παίρνει παίκτες, που δεν ήταν καθολικοί. Αντίθετα, η Ρέιντζερς, ήταν απόλυτη σε αυτό θέμα. Ούτε ως γραμματέας στα γραφεία της δεν μπορούσες να εργαστείς, αν προηγουμένως δεν παρουσίαζες αποδείξεις για την θρησκεία σου!

Τρελό αλλά εντυπωσιακό στοιχείο για τις δύο ομάδες είναι ο απίστευτα μικρός αριθμός προπονητών που έχουν εργαστεί στις δύο ομάδες. Η Rangers από το 1873 έως σήμερα άλλαξε προπονητή μόλις 14 φορές!!! Μετρήστε τα χρόνια ζωής του συλλόγου και διαιρέστε τα με το 14. Ο μέσος όρος παραμονής προπονητή στον πάγκο της σε κάνει να γελάς, αφού ως Έλληνες έχουμε συνηθίσει πολύ διαφορετικά. Ο αριθμός για την Celtic είναι μόλις ένας περισσότερος (15)!! Για 34 χρόνια προπονούσε την Rangers ο Μπιλ Στρουθ που κατάφερε να μείνει στη θέση του, από το 1920 έως το 1954. Στη Σέλτικ ο πρώτος προπονητής Γουίλι Μάλεϊ έμεινε στη θέση του από το 1888 έως το 1940! Γνωρίζουμε για την επιμονή των Βρετανικών συλλόγων να μην αλλάζουν εύκολα τεχνικούς. Στην περίπτωση μας όμως υπήρχαν και θρησκευτικοί λόγοι που ευνοούσαν το γεγονός αυτό. Καθολικός και να εργαστείς στην Rangers ή Προτεστάντης στην Celtic; Ας γελάσω. Επιλέξιμοι για να καθίσουν στον πάγκο της κάθε ομάδας ήταν λίγοι, αφού πέραν από τις γνώσεις και ικανότητες τους για το ποδόσφαιρο θα έπρεπε να πληρούν και το κριτήριο του θρησκεύματος.

Σε ότι αφορά τις επιτυχίες των δύο ομάδων είναι ουκ ολίγες. Όποιος ασχολείται ελάχιστα με το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο γνωρίζει πως στη Σκωτία ψάχνουμε μονίμως για τον 3ο στην κατάταξη πριν αρχίσει το πρωτάθλημα. Εντός συνόρων η Rangers είναι πιο πετυχημένη από την Celtic. Κάτι που αρκετοί δεν γνωρίζουν είναι πως αυτή η ομάδα είναι η κορυφαία στον πλανήτη σε ότι αφορά την κατάκτηση τίτλων. Το 1999 κατέκτησε το Κύπελλο Σκωτίας και έγινε ο πρώτος ποδοσφαιρικός σύλλογος που έφτανε τους 100 τίτλους. Σήμερα μετρά 110 τίτλους. Από την άλλη η Celtic τα πάει πολύ καλύτερα στην Ευρώπη, έχοντας σαν κορυφαία στιγμή την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1967) αλλά και άλλες διακρίσεις όπως παρουσίες σε τελικούς ή ημιτελικούς των Ευρωπαϊκών συλλόγων.

Η Σκωτία είναι φανερό ότι δεν γεμίζει τις φιλοδοξίες των δύο μεγάλων αντιπάλων. Για το λόγο αυτό πριν λίγα χρόνια υπέβαλαν μαζί αίτημα να ενταχθούν στην Αγγλική Premier League. Ήταν από τις λίγες φορές που οι δύο σύλλογοι είχαν σύμφωνη γνώμη και πάλευαν για τον ίδιο σκοπό. Η επιθυμία τους τελικά δεν έγινε αφού η ΟΥΕΦΑ συμβούλεψε την Αγγλική ομοσπονδία να μην προχωρήσει το θέμα.

Σε ότι αφορά τις μετακινήσεις «αλλόθρησκων», η πρώτη πραγματοποιήθηκε το 1989. Ο Μο Τζόνστον είναι ο πρώτος καθολικός που μεταγράφηκε στους Προτεστάντες της Rangers. Είχε προηγηθεί πέρασμα του από την Celtic και αυτό ήταν αρκετό για να οξυνθούν τα πνεύματα. Κάηκαν δεκάδες εισιτήρια διαρκείας από τους φίλους της Rangers και οι πράξεις διαμαρτυρίας κρατούσαν για πολύ καιρό. Ο ποδοσφαιριστής δεν μπορούσε να αισθάνεται ασφαλής αφού μια πόλη τον είχε βάλει στο μάτι. Ήταν εχθρός πλέον και για τους οπαδούς της Celtic. Ούτε η προσωπική φρουρά που είχε προσλάβει δεν ήταν ικανή να σταματήσει τα επεισόδια εις βάρος του. Οι οπαδοί έβρισκαν τρόπο για να προκαλούν αναστάτωση στον ποδοσφαιριστή. Όσο κι αν προσπάθησε να γίνει αρεστός στη νέα του ομάδα, οι αντιδράσεις παρέμεναν ακραίες και μετά από ένα μόλις χρόνο αποφάσισε να φύγει!

Τα επεισόδια με προκλήσεις εκατέρωθεν συνεχίζονται μέχρι πρόσφατα. Το 2006, ο Πολωνός γκολκίπερ της Celtic Αρθουρ Μπόρουτς (καθολικός), έκανε τον σταυρό του μέσα στο γήπεδο. Η ενέργεια του αυτή εκλήφθηκε από την αστυνομία ως προβοκατόρικη με αποτέλεσμα η υπόθεση να φτάσει έως το δικαστήριο. Με πρωτόδικη απόφαση καταδικάστηκε σε δίμηνη φυλάκιση με το αιτιολογικό να μιλά για απρόσεκτη συμπεριφορά του παίκτη σε ανοιχτό χώρο που προκάλεσε την οργή των οπαδών της αντιπάλου. Ακολούθησε έφεση και η ποινή διαφοροποιήθηκε. Το μήνυμα της δικαιοσύνης όμως ήταν ξεκάθαρο και έδειχνε την αποφασιστικότητα για πάταξη της βίας.

Σήμερα, η έχθρα είναι ακόμα έντονη στην Γλασκόβη. Όμως, τα περιστατικά βίας έχουν μειωθεί σημαντικά χάρη στις προσπάθειες εκ μέρους του Κράτους αλλά και των συλλόγων.