Όταν ο Μάριος έχει κέφια!

Το δικαίωμα ενός ανθρώπου για εργασία είναι δεδομένο. Το δικαίωμα ενός εργοδότη να ορίζει τους υπαλλήλους του βάσει κριτηρίων είναι δεδομένο. Το δικαίωμα μιας ομάδας για ίση μεταχείριση είναι δεδομένο. Το δικαίωμα μιας μερίδας ανθρώπων να αγοράζει ή να μην αγοράζει ένα προϊόν είναι και πάλι δεδομένο. Όταν τα δικαιώματα συγκρούονται η κατάσταση φαντάζει απίστευτα περίπλοκη. Αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε στην όλη υπόθεση Χρίστου Ηλία είναι η απαντητική επιστολή του πρώην παράγοντά μας Μάριου Πολυβίου...

Όντως, διαβάζοντας την κανείς διαπιστώνει πως πρέπει να είχε τρελά κέφια! Δεν άφησε σημείο που να μην απαντηθεί με σαφήνεια και νόημα. Δεν «στρογγυλοποίησε» το λόγο του ώστε να φανεί αρεστός, αλλά με παρρησία είπε τα πράγματα με τ’ όνομά τους.

Ο τρόπος που παρουσιάστηκε η υπόθεση Χρίστου Ηλία στα ΜΜΕ θυμίζει ολίγον Μικρούτσικο από τα παλιά. Έλα να μου πεις τον πόνο σου και θα τραβήξουμε τ’ αυτί του κακού που σε πληγώνει! Παρουσιάστηκε σε όλη την αθλητική Κύπρο ότι η ΑΕΚ πανικοβλημένη βρήκε στο πρόσωπο του εν λόγω διαιτητή ένα εξιλαστήριο θύμα. Ότι κρύψαμε τις αδυναμίες και τα εσωτερικά φαγώματα και ότι ο λόγος που πέσαμε ήταν ο Χρίστος Ηλία. Ουδέν αναληθέστερο τούτου! Πέσαμε διότι ενεργήσαμε ως ιδανικοί αυτόχειρες. Αυτό τουλάχιστον προέκυψε από την αυτοκριτική όλων μας.

Επειδή όμως το πρωτάθλημά μας δεν είναι αγγελικά πλασμένο και ούτε περηφανεύεται για τη διαφάνεια και την ισονομία του, πολλοί άλλοι παράγοντες υποβοήθησαν την κατρακύλα μας. Ο Μάριος Πολυβίου ενεργώντας ως οπαδός της ομάδας και όχι ως διπλωμάτης ή αυλοκόλακας παρουσίασε όλους τους παράγοντες που μας έσπρωξαν. Στην ουσία πήρε τις σκέψεις από το μυαλό μας και τις μετουσίωσε σε λόγια. Είναι γι’ αυτό το λόγο που πραγματικά συγκινήθηκα διαβάζοντας την απαντητική επιστολή του. Είτε κάποιος συμφωνεί είτε διαφωνεί με τα γραφόμενά του, ένα πράγμα εξάγεται αβίαστα: ο Μάριος Πολυβίου ενήργησε ως ένας αυθεντικός και ένθερμος οπαδός της ΑΕΚ Λάρνακας!


.