Και τώρα τι;

Και τώρα τι; Αυτό το απλοϊκό αλλά τόσο βασανιστικό ερώτημα απασχολεί τους φίλους της ΑΕΚ. Όχι μόνο απασχολεί αλλά θαρρώ πως στριφογυρίζει συνεχώς στο μυαλό όλων μας! Μας κατατρώει και δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε. Μας κάνει να χάνουμε την ψυχραιμία μας και να φταίμε Θεούς και δαίμονες.
Η κατάσταση που ζούμε είναι πρωτόγνωρη και τραγική. Βυθιζόμαστε και δεν φαίνεται να διαθέτουμε... σωσίβιες λέμβους. Του χρόνου η ΑΕΚ κλείνει αισίως τα 15χρονά της και οφείλει να σταθεί στα πόδια της! Με κάθε κόστος μάλιστα! Είτε είναι διοίκηση, είτε προπονητές, είτε ποδοσφαιριστές!

Μέσα σε αυτό το κλίμα έντονης αγωνίας, η οποία όπως προείπα μας κάνει να μην σκεφτόμαστε και τόσο ψύχραιμα, προσπαθώ να δω από την σκοπιά ενός οπαδού αυτής της ομάδας ποια βήματα ενδεχομένως μπορούν να βγάλουν από το αδιέξοδο:

Αλλαγή προπονητή. Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι θεωρώ τον Νιρ Κλίγκερ ως ένα από τους πιο ικανούς προπονητές που κάθισαν στον πάγκο μας! Πρόκειται για μια μεγάλη προσωπικότητα με τεράστιο εκτόπισμα στη χώρα του. Όμως, υπό τις παρούσες συνθήκες φρονώ ότι μια αλλαγή ίσως φέρει νέο αέρα και διάθεση στην ομάδα. Πολλές φορές όσο καλοί κι αν είμαστε κάποια στιγμή κλείνει ο κύκλος μας. Ο Κλίγκερ δοκίμασε νέο σύστημα και νέους παίκτες σε διαφορετικές θέσεις αλλά πάλι... τίποτα. Είναι φανερό ότι οι προπονητικές του αλχημείες δεν έχουν αποδώσει. Το συναίσθημα λέει ότι πρέπει να μείνει, αλλά η λογική λέει ότι πρέπει να απομακρυνθεί. Εάν τελικά απομακρυνθεί θεωρώ ότι πρέπει να τολμήσουμε να φέρουμε προπονητή εγνωσμένης αξίας. Ας απομακρυνθούμε επιτέλους από την κλισέ φράση «να είναι γνώστης του κυπριακού ποδοσφαίρου» και να φέρουμε προπονητή που πρωτίστως έχει ικανότητες και ηγετική μορφή! (χωρίς να σημαίνει ότι ο Κλίγκερ δεν έχει ικανότητες ή ηγετική μορφή) Εάν τελικά η διοίκηση στηρίξει τον προπονητή, τότε αυτός έχει υποχρέωση να ανακαλύψει λίαν συντόμως το μαγικό μενίρ!

Μίνι προετοιμασία. Στην επόμενη διακοπή του πρωταθλήματος απαιτείται κατά τη γνώμη μου να πάει η ομάδα στα Λεύκαρα ή στις Πλάτρες ώστε για μερικές μέρες να κάνουν μια μικρή προετοιμασία. Με αυτό τον τρόπο οι παίκτες συνειδητοποιώντας τη σοβαρότητα της κατάστασης θα απομονωθούν και θα δουλέψουν εντατικά. Επίσης, θα δεθούν περισσότερο μεταξύ τους. Τα προβλήματα λύνονται με πολλή δουλεία αλλά και τύχη. Η τύχη μας έχει γυρίσει την πλάτη, τουλάχιστον ας μη γυρίζουμε κι εμείς την πλάτη στη σκληρή δουλειά. Θεωρώ αυτό το μέτρο ως εκ των ων ουκ άνευ!!!

Παράγοντας ψυχολογία. Η αυτοπεποίθηση των παικτών είναι αναμφίβολα η αχίλλειος πτέρνα της ομάδας μέχρι τώρα. Κοινώς τους έχει πάρει η κατηφόρα. Το ότι έχουν τρομοκρατηθεί είναι πασιφανές. Εξάλλου, κανένας τους δεν έχει ξαναζήσει παρόμοιες καταστάσεις, να παλεύει για την επιβίωση δηλαδή. Είναι γι’ αυτό το λόγο ακριβώς που κρίνεται επιτακτική η αγορά υπηρεσιών ενός ψυχολόγου (κι αν γελάσετε είναι διότι αγνοείτε παντελώς τι σημαίνει ψυχολογία). Όλα τα σύγχρονα και επαγγελματικά σωματεία διαθέτουν στις τάξεις τους ψυχολόγο. Μάλιστα, και ομάδες που πρωταγωνιστούν στην Κύπρο διαθέτουν. Ακόμα και σωματεία της Β’ κατηγορίας είμαι σε θέση να ξέρω ότι έχουν ψυχολόγο! Εμείς γιατί όχι; Ο ψυχολόγος με την επιστημονικότητά του θα προσπαθήσει να τονώσει την αυτοπεποίθηση των ποδοσφαιριστών, θα προσπαθήσει να βγάλει στην επιφάνεια σκέψεις και φόβους και γενικά να διαχειριστεί καταλυτικά το άγχος και τον πανικό των παικτών. Εν ολίγοις, ο ψυχολόγος θα επαναφέρει τη χαμένη πίστη και ηρεμία στην ομάδα. Παίκτες έχουμε, ψυχολογία δεν έχουμε!!!

Μία εβδομάδα σκληρής δουλειάς σε ένα απομακρυσμένο χωριό. Νέος προπονητής με ηγετική φυσιογνωμία και κύρος. Συμβουλευτικές συναντήσεις με ψυχολόγο. Αυτό είναι το πλάνο που εισηγούμαι και δεν αποτελεί πρωτοτυπία. Το να έρθουν νέοι παίκτες δεν το σχολιάζω καν διότι είμαι σίγουρος ότι ούτως ή άλλως θα γίνει.

Όμως ό,τι και να πούμε φως στο τούνελ θα δούμε μόνο όταν κάνουμε πράξη τα λόγια King: «Έχω ξεχάσει τι σημαίνουν οι λέξεις: παράδοση, απόσυρση, απελπισία». Παράδοση, απόσυρση, απελπισία! Έννοιες ξένες στους αγωνιστές!

Υπάρχουν άραγε αγωνιστές στην ομάδα;




.