Πάφος FC - ΑΕΚ: 1-1: ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ!

Έγραφα από την αρχή της χρονιάς ότι πιστεύω στο πρωτάθλημα και ότι αυτή η ομάδα μπορεί να το κατακτήσει. Θεωρούσα ότι είχαμε την ΟΜΑΔΑ για να το πράξουμε, εξαιρετικά ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και έναν πολύ καλό προπονητή ο οποίος με την εμπειρία της 1^ης χρονιάς θα ελαχιστοποιούσε τα λάθη του στο μέγιστο βαθμό. Τελικά η ομάδα με διέψευσε κατηγορηματικά και αυτή την στιγμή πρέπει να πω ότι έχω πέσει εντελώς έξω στην πρόβλεψη μου και θα πρέπει να παραδεχτώ ότι υπερεκτίμησα τις δυνατότητες της ομάδας. Όταν λέω ΟΜΑΔΑ, εννοώ και ποδοσφαιριστές αλλά και το τεχνικό επιτελείο και όσους το απαρτίζουν. Θα προχωρήσω με λίγα λόγια να αποτυπώσω την σκέψη μου και το πώς νιώθω αυτή την στιγμή σαν οπαδός της ΑΕΚΑΡΑΣ.

Καταρχήν, στο παιχνίδι με την Πάφο, αυτό που θα ήθελα να σημειώσω είναι ότι πρωτίστως το έχασε ο προπονητής μας και μετά οι ποδοσφαιριστές μας. Τον έχω αποθεώσει πολλές φορές, τον έχω κριτικάρει άλλες τόσες και σε παιχνίδια που χάσαμε είπα ότι δεν είχε καμία ευθύνη ο ίδιος αλλά οι ποδοσφαιριστές του. Στο παιχνίδι με την Πάφο όμως κάθε άλλη άποψη πέραν από το ότι ο ίδιος έχασε το παιχνίδι θεωρώ ότι στερείται ποδοσφαιρικής λογικής. Κατεβάζει την ομάδα με 4-2-3-1 ενόψει και των απουσιών των Τρουγιόλ-Μουρίγιο που δεν του αφήνει άλλη επιλογή από το να ακολουθήσει αυτό το πλάνο. Κάνουμε ένα καλό 10λεπτο, χάνουμε το πέναλτι με τον Γιάννου και κάπου εκεί η ομάδα σταματάει να παίζει ποδόσφαιρο. Από καθαρή τύχη ή αν θέλετε αστοχία των αντιπάλων επιθετικών πάμε στο ημίχρονο με το μηδέν παθητικό και εκεί που αναμένω να τον δω να αλλάζει κάτι στο γήπεδο κατεβαίνει με τους ίδιους 11, με το ίδιο πλάνο και με την Πάφο να συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό. Στο 58^ο λεπτό δε τι κάνει ο άνθρωπος;; Πραγματικά τι κάνεις ρε κόουτς;; Αφαιρεί τον Γιάννου και βάζει τον Τέτε παίρνοντας στην κορυφή τον Τρίσκο και τον Τέτε στο αριστερό άκρο. Πέρασε στην κορυφή της επίθεσης έναν ποδοσφαιριστή για να παίξει στον αέρα τον Γκουλόν των 195 εκατοστών. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Εννοείται ότι η ομάδα δεν φτιάχνει καμία ευκαιρία πέραν του πολύ καλού πλασέ του Μοϊσοφ και στο 70^ο λεπτό αφαιρεί τον ανύπαρκτο Τομάς για να περάσει τον Χέφελ στο γήπεδο. Τελικά η τιμωρία έρχεται με την γκολάρα του Μπεριγκό και στο 79^ο λεπτό, άκουσον άκουσον, βάζει τον Ρουσιά στο γήπεδο και αφαιρεί τον Αντωνιάδη με τον Χέφελ να πηγαίνει αριστερό μπακ και τον Ρουσιά στην κορυφή δίπλα στον Τρίσκο. Εντέλει η ισοφάριση έρχεται με ένα φάουλ το οποίο κερδίζουμε αφού ανέβηκαν στην κορυφή της επίθεσης η Μοϊσοφ-Καταλά αφού ο σκοπός του προπονητή μας ήταν να πλαγιοκοπήσουμε και να παίξουμε με σέντρες απέναντι σε μία ομάδα που αμυνόταν με 11 παίκτες. Όταν θα σεντράρεις στην αντίπαλη περιοχή και ο αντίπαλος αμυντικός είναι πανύψηλος τι μπορείς να περιμένεις από τον μοναδικό σου προωθημένο βλέπε Τρίσκο; Δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτηκε και γιατί προχώρησε σε αυτή την κίνηση. Πέραν των ως άνω, διαλύει και ψυχολογικά έναν σέντερ φορ τον οποίο έχει στην ομάδα λίγο καιρό και τον οποίο τον χρειάζεται η ομάδα όσο τίποτε άλλο. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται κόουτς.

Δεν θα αναφερθώ άλλο στο παιχνίδι της Πάφου. Αν με ρωτήσει κάποιος αν ευθύνονται και οι ποδοσφαιριστές για αυτό που είδαμε στην Πάφο η απάντηση θα είναι καταφατική. Δεν αντιλέγω και ούτε διαφωνώ ότι ευθύνη φέρουν και οι ίδιοι. Ιδιαίτερα η ισπανική παροικία της ομάδας η οποία έχει την νοοτροπία του δημοσίου υπαλλήλου δηλαδή πληρώνουμε 30 του μήνα και ότι θέλει ας γίνει στην ομάδα. Περπατούμε, τρέχουμε, προσπαθούμε, δεν προσπαθούμε καμία συνέπεια! Αυτό είναι η ΑΕΚ αυτή την στιγμή. Ούτε καν τα πόδια στην φωτιά δεν βάζουμε για να μην τραυματιστούμε. Τι άλλο να γράψω δηλαδή. Αλλά όλα αρχίζουν από τον προπονητή και από το τεχνικό επιτελείο. Όταν η προπόνηση είναι χαλαρή, όταν μέσα στην ομάδα καλλιεργήθηκε το κλίμα ότι κανείς δεν μας λέει κάτι γιατί εμείς φέραμε την ΑΕΚ εδώ που την φέραμε τότε δεν μπορούμε να ζητούμε πολλά. Στο σημείο αυτό να κάνω μία μικρή σύγκριση χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα για να εξηγήσω καλύτερα αυτά που γράφω. Η Ανόρθωση είναι μία ομάδα με λιγότερη ποιότητα από την ΑΕΚ. Το ίδιο και η Αελ. Αυτές οι 2 ομάδες όμως έχουν τον χαρακτήρα του προπονητή τους, ιδιαίτερα θα έλεγα η Ανόρθωση. Παλεύουν στο γήπεδο, τα δίνουν όλα, μαζί τσακώνονται, μαζί πανηγυρίζουν και στον πάγκο έχουν ένα προπονητή να τους μεταδίδει το πάθος και την δύναμη που χρειάζεται στα παιχνίδι. Αν πάμε πίσω στο παιχνίδι Ανόρθωση-ΑΕΚ 3-1 θα δείτε όλα αυτά που γράφω. Ο Λέβι με παίκτες πολύ χαμηλότερης αξίας από την ομάδα μας κατεβάζει 11 πολεμιστές σε κάθε παιχνίδι έτοιμους να τα δώσουν όλα για την ομάδα και για τον προπονητή τους. Πέστε μου, ποιός από την ομάδα μας, πέραν των Λαμπάν-Καταλά-Μοϊσοφ, σας δίνει αυτή την εντύπωση. Ποιός νιώθετε ότι θα πεθάνει στο γήπεδο για αυτή την ομάδα;; Ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος θα παίξει για τον προπονητή του ρε γαμώτο. Ένας ο οποίος θα βάλει τα πόδια του στην φωτιά, ένας που θα τρέχει μέχρι το 95^ο λεπτό. Εγώ αυτά δεν τα βλέπω στην ΑΕΚ του 2^ου γύρου ειδικότερα ούτε περιμένω να τα δω.

Το πρωτάθλημα, προσωπική μου άποψη, χάθηκε στο παιχνίδι της Λευκωσίας με το Αποέλ και στα αίσχη του Μασσιά. Το παιχνίδι εκείνο ήταν ιδιαίτερα καθοριστικό αφού μείναμε 5 βαθμούς πίσω από την κορυφή και δεν είχαμε κανένα περιθώριο άλλης απώλειας βαθμών. Απλώς στα παιχνίδια με Απόλλωνα και Πάφο, έλαβαν και οριστικά τέλος οι όποιες ελπίδες διατηρούσαν κάποιοι για το αν η ομάδα μπορεί ακόμα να το παλέψει. Η φετινή ΑΕΚ πρέπει να παλέψει για το κύπελο και στο πρωτάθλημα όποια θέση και αν κατακτήσει δεν θα αλλάξει κάτι. Η ουσία είναι να πάμε στον τελικό κυπέλου και να το κατακτήσουμε. Στο τέλος της χρονιάς όμως οι αποφάσεις θα πρέπει να είναι δραστικές και να γίνει μία νέα αρχή μέσα στην ομάδα. Εγώ θα ήθελα να προχωρούσαμε και άμεσα με αλλαγή προπονητή για να πάμε με διαφορετική ψυχολογία στα παιχνίδια του κυπέλου αλλά ο πρόεδρος μας έκανε σαφές ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει. Διαφωνώ και δεν το θεωρώ σωστό βλέποντας όλα αυτά κάθε βδομάδα αλλά είναι σεβαστή η απόφαση και θα πρέπει να την στηρίξουμε. Από εκεί και πέρα ελπίζω τουλάχιστον να παλέψουμε για το κύπελο.

Τέλος, να σημειώσω και κάτι για το παιχνίδι με τον Απόλλωνα. Κατεβαίνουμε στο γήπεδο με την αριστερή μας πτέρυγα να καλύπτεται από τους ίδιους ποδοσφαιριστές όπως και στα παιχνίδια με Αποέλ στην Λευκωσία και Ανόρθωση στο Παπαδόπουλος. Και στα 2 παιχνίδι χάσαμε με το ίδιο σκορ και με γκολ από αυτή την πτέρυγα. Στην Λεμεσό έχουμε Τέτε-Τομάς οι οποίοι γίνονται και πάλι έρμαιο των ορέξεων των Πέδρο-Παπουλή-Αλεφ-Γιάκολις οι οποίοι φορτώνουν την δεξιά πλευρά του Απόλλωνα για 45 λεπτά. Ευτυχώς, ο τεράστιος Καταλά και ο πολύ καλός Πάμπλο, κρατούν το 0 στο ημίχρονο. Στο 2^ο μέρος όλα ίδια! Καμία αλλαγή, καμία εσωτερική κίνηση, καμία βοήθεια στον τραγικό Τέτε από τον ανύπαρκτο Τομάς και μία ομάδα ανήμπορη να πράξει οτιδήποτε στο γήπεδο. Η 1^η αλλαγή δε στο 69^ο λεπτό και αυτή αναγκαστική με τον Γιάννου στην θέση του Φλοριάν και η 2^η αλλαγή στο 75^ο λεπτό με τον Νέλσον να πηγαίνει στο δεξί άκρο της επίθεσης και να φεύγει ο Τόμας με τον Ακοράν να μεταφέρεται αριστερά για να δώσει βοήθειες στον Τέτε. Στο 75^ο λεπτό αποφάσισε να αλλάξει κάτι ο προπονητής μας!  Η τελευταία αλλαγή δε;; Έξω ο Τρισκόφσκι για να μπει ο Κάσες και πάει πίσω από τον Γιάννου ο ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ Λαρένα. Τελικό αποτέλεσμα 2-0 με 2 γκολ που ξεκινούν από το αριστερό μας άκρο. Στον πάγκο ο Αντωνιάδης. Ο οποίος στο προηγούμενο παιχνίδι με την Αλκή ήταν εξαιρετικός όπως και ο άλλος παγκίτης Νέλσον. Στο παιχνίδι με την Ανόρθωση στο παπαδόπουλος έπαιξε βασικός ο Σορία γιατί έκανε καλό παιχνίδι με την Σαλαμίνα αλλά στην Λεμεσό ο Νέλσον δεν μπορούσε να παίξει μετά το καλό παιχνίδι με την Αλκή. Θα έπρεπε να μπουν στην 11άδα όλοι οι ισπανοί μας βλέπε Τρουγιόλ-Τέτε-Ακο-Τομας-Λαρένα έπρεπε να χωρέσουν όλοι εις βάρος της ομάδας.

Δεν θα πω περισσότερα. Μόνο ότι χάθηκε η χρονιά από δικά μας λάθη ξανά. Δεν είναι μόνο οι εξωγενείς παράγοντες που επηρέασαν την προσπάθεια μας αλλά και οι δικές μας εμμονές. Η ομάδα έμεινε στάσιμη φέτος αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Αν δεν τον παραδεκτούν οι υπεύθυνοι δεν θα βρουν τις λύσεις που απαιτούνται. Ελπίζω και εύχομαι στο τέλος να βρεθούν οι απαραίτητες λύσεις και η ομάδα να παλέψει τουλάχιστον για την κατάκτηση του κυπέλου.

Υ.Γ.1: Ένα μεγάλο μπράβο σε αυτούς που πήγαν Πάφο και βοήθησαν την ομάδα.

Υ.Γ.2:  Ούτε ένας ποδοσφαιριστής από αυτούς που ήρθαν το καλοκαίρι δεν θεωρείται βασικός στην ομάδα. Ούτε ένας. Αυτό σημαίνει αποτυχία Ρόκα.

Υ.Γ.3: Ο Τομάς αν δεν θέλει να αγωνίζεται καλό είναι να το δηλώσει στους αρμόδιους. Τόση αδιαφορία δεν παλεύεται. Είναι και άλλοι φυσικά όπως Λαρένα-Τρίσκο αλλά πραγματικά η αδιαφορία είναι ότι χειρότερο.