E U R O 2 0 0 8

Ένα EURO αλλιώτικο

... μεσάνυκτα της 29ης Ιουνίου, όλα είναι ιστορία πλέον και οι περισσότεροι θα σκέφτονται τις καλοκαιρινές διακοπές.

Μέχρι όμως να φτάσουμε εκεί θα προηγηθούν 19 αγωνιστικές μέρες όπου 16 εθνικά συγκροτήματα θα επιχειρήσουν να περάσουν το όνομα τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία.του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ένας ο θριαμβευτής, άλλοι φεύγουν απογοητευμένοι και άλλοι ικανοποιημένοι για όσα προηγήθηκαν.


Τα σενάρια είναι πολλά και αρκούν από μόνα τους να γεμίσουν ολόκληρες σελίδες σε εφημερίδες, περιοδικά, ιστοσελίδες. Η σκέψη και μόνο για το ποιές ομάδες θα προκριθούν από τους ομίλους, ποιά θα είναι η έκπληξη, ποιές θα παίξουν τελικό και ποιά θα κατακτήσει τον τίτλο είναι αρκετή για να μας προκαλέσει πονοκέφαλο.

Η παρουσία της Ελλάδας στα τελικά του EURO προσθέτει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον σε όλους εμάς και όλοι σκεφτόμαστε ....... « τι καλά θα ήταν ...».
Σε πολλούς η σκέψη σταματά εκεί, ενώ σε άλλους πιο τολμηρούς πάει και παρακάτω.
Εννοώ φυσικά την σκέψη για επανάληψη της αλησμόνητης πορείας στο τελευταίο EURO. Όπως και να έχει η Ελλάδα συμμετέχει ως Πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Αυτό από μόνο του είναι αρκετό; Μάλλον όχι για τους Έλληνες που επιθυμούν τουλάχιστον την πρόκριση από τον όμιλο.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Το ερχόμενο Σάββατο η στρογγυλή θεά στήνεται στην σέντρα σε Αυστρία και Ελβετία. Αυτό το πρωτάθλημα θα το κοιτάξουν διαφορετικά μικροί και μεγάλοι, φαβορί και αουτσάιντερ. Το ελληνικό έπος της Πορτογαλίας έδωσε ξεκάθαρα το μήνυμα στους μεγάλους ότι τίποτα δεν γίνεται εάν δεν δώσουν το 100% μέσα στο γήπεδο. Έδωσε όμως και την ελπίδα στους μικρούς ότι μπορούν για κάτι παραπανω από αυτό που, σχεδόν πάντα, προσδοκούν.

Οι μεγάλες διοργανώσεις είναι υπόθεση των μεγάλων. Εάν εξαιρέσουμε την Δανία το 1992 και φυσικά την Ελλάδα το 2004, τότε δεν μένει τίτλος που να μην κατακτήθηκε από ομάδα που λίγο ή πολύ ήταν ανάμεσα στα φαβορί.
Αλήθεια ποιός θα ξεχάσει την εκπληκτική πορεία της Δανίας το 1992; Οι παίκτες να μαζεύονται από τις παραλίες για να πάνε στο γήπεδο. Θυμίζω ότι η Δανία δεν είχε προκριθεί στα τελικά τότε αλλά ο ξαφνικός αποκλεισμός της Γιουγκοσλαβίας, έδωσε την ευκαιρία στους Δανούς να κατορθώσουν το φαινομενικά ακατόρθωτο.
Όσο για το 2004 τα λόγια είναι περιττά. Λες και είχε συνωμοτήσει το σύμπαν για να γίνει ό,τι έγινε. Απλά θεωρώ τους ευατούς μας τυχερούς που αξιωθήκαμε να ζήσουμε μια τόσο μεγάλη χαρά και να νιώσουμε περήφανοι.

Με οδηγό την επιτυχία της Ελλάδας θα ξεκινήσουν όλες οι ομάδες στο Euro. Το γεγονός αυτό αρκεί από μόνο του να κάνει τη διοργάνωση δυσκολότερη.
Ποιός στ’ αλήθεια θα τολμήσει να σκεφτεί ότι κάποιο παιχνίδι είναι δικό του πριν ακόμα πατήσει στο χορτάρι;

Είναι, λοιπόν, μία διοργάνωση δυσκολότερη και αυτό ίσως προσγειώσει νωρίς ομάδες που κρυφοκοιτάζουν κάτι παραπάνω.

Αυτές είναι σίγουρα όλες οι «μικρές», με πρώτες τις οικοδέσποινες Αυστρία και Ελβετία. Εντός έδρας και μπροστά στον κόσμο τους θέλουν οπωσδήποτε να κερδίσουν και το αγωνιστικό στοίχημα πέραν από το στοίχημα της άρτιας διοργάνωσης. Από κει και πέρα υπάρχει η Κροατία που άφησε έξω τους Άγγλους και δείχνει αρκετά δυνατή για να απειλήσει κάθε αντίπαλο. Οι Ρουμάνοι ατύχησαν αφού με συγκάτοικους στον όμιλο τις Ιταλία, Γαλλία και Ολλανδία είναι παραπάνω και από δύσκολο να περάσουν.
Τέλος, η Ελλάδα κατεβαίνει με ένα σύνολο πιο πλήρες από αυτό που είχε στην Πορτογαλία. Τόσο η Ρωσία όσο και η Σουηδία είναι ομάδες που μπορούν να λυγίσουν απέναντι σε μια παθιασμένη και ουσιαστική εμφάνιση των διεθνών.

Εάν δούμε την γαλανόλευκη ενδεκάδα τότε καταλαβαίνουμε ότι η πρόκριση στους 8 είναι φυσική εξέλιξη για αυτή την Εθνική, έχοντας πάντα στο μυαλό τι κατάφεραν κάποιοι σημερινοί (Μπασινάς, Καραγκούνης, Δέλλας ...) μαζί με κάποιους που αποχώρησαν (Ζαγοράκης, Βρύζας, Τσιάρτας ...). Θα είναι απλά μια επιβεβαίωση των δυνατοτήτων της ομάδας. Παλιοί και νέοι δείχνουν να έχουν δέσει καλά και αυτό που απομένει να δούμε είναι εαν η παλιοσειρά παραμένει διψασμένη και αν οι «νέοι» ζηλεύουν και θέλουν να μιμηθούν τους συμπαίκτες τους.

Ίδωμεν.........





.