After-math: Χτυπάτε αλύπητα

Γεμίστε μας με κάρτες, σφυρίξτε ανάποδα, αποβάλετε παίχτες, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Αποδείχτηκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά πως δεν είναι αρκετό για να μας λυγίσει. Αντίθετα μας πεισμώνει περισσότερο και μας δίνει την ευκαιρία να αποδείξουμε την ποιότητά μας σαν ομάδα. Όσοι από εσάς...

...διάβασαν το pre-match post θα κατάλαβαν ότι δεν αστειεύομαι καθόλου όταν λέω πως σε αυτό το γύρο θα κατακρεουργηθούμε από τη διαιτησία. Σταμάτησαν προσωρινά τα πέναλτυ, άρχισαν οι κάρτες. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους Πάιβα και Ράνεμ, που ίσως δικαιολογημένα να αποβλήθηκαν, αλλά συνολικά για τη μεροληπτική συμπεριφορά και για τις κίτρινες κάρτες που μας δώρισαν οι ακατονόμαστοι στα δύο τελευταία παιχνίδια με χαρακτηριστική ευκολία ( 4 κίτρινες και δύο κόκκινες, ενώ μόλις δύο κίτρινες συνολικά για τους αντιπάλους). Η ανομοιομορφία των αποφάσεών σας επαληθεύεται στατιστικά και σας εκθέτει. Ίσως με το ΑΠΟΕΛ ξαναρχίσετε τα πέναλτυ ποιος ξέρει; (…σαν το χθεσινό του Κιγκ που πέρασε απαρατήρητο…) Το μόνο που ξέρουμε είναι πως μας κάνετε πιο δυνατούς. Παραμένουμε αήττητοι με το κεφάλι ψηλά, παίζοντας και στα δύο παιχνίδια 10 εναντίων 11 (ίσως και 12,13,14…) στέλλοντας μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση ότι η Α.Ε.Κ. είναι εδώ. Δυνατή. Παθιασμένη. Περήφανη. Και πάνω απ’ όλα ΟΜΑΔΑ. Με ήθος, αξιοπρέπεια και επίπεδο. Δε χρειαζόμαστε ούτε τα σφυρίγματά σας, ούτε την εύνοιά σας. Το μόνο που ζητάμε διαχρονικά είναι το 50-50, αλλά λιγάκι χλωμό να συμβεί με τους συγκεκριμένους αντιπάλους. Περιμένουμε με ανυπομονησία το επόμενό σας χτύπημα, που θα σας εκθέσει ακόμα περισσότερο.

Αγωνιστικά η ομάδα μας αν και παραταγμένη σωστά, δυσκολεύτηκε να κρατήσει μπάλα στο κέντρο, με αποτέλεσμα η ορεξάτη Ομόνοια να «πυροβολεί» από παντού, απειλούμενη φυσικά από τις αντεπιθέσεις της Α.Ε.Κ. που μόνο ακίνδυνες δεν ήταν. Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου (48’) η ομάδα μας έμεινε με 10 παίχτες (πάλι) λόγω αποβολής του επιπόλαιου Ράνεμ. Οι ποδοσφαιριστές μας όμως δε λύγισαν, και με την ψυχή και το πάθος τους, έδωσαν πολλές μάχες και έφυγαν με το βαθμό της ισοπαλίας που υπό τις περιστάσεις είναι ικανοποιητικός.
Αν και κινδυνεύσαμε σε αρκετές περιπτώσεις, η άμυνά μας στάθηκε πολύ καλά, ακόμα και μετά τον τραυματισμό του Κάσιο, όπου ο νεαρός Μιχαήλ έκανε πολύ καλά τη δουλειά του. Το μέλλον του ανήκει. Εύγε στο Σοφρώνη για τις εξαιρετικές του επεμβάσεις. Πολλά χιλιόμετρα από Κατσή και Χάρη, πολύ καλή παρουσία οι Γκονζάλεζ, Κιγκ και Ατόρνο αν και δεν ευτύχησαν να βρουν στόχο.
Αναφορά πρέπει να γίνει και στον Τζόσουα που έκανε την πρώτη του επίσημη εμφάνιση αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις στα 20’ λεπτά που αγωνίστηκε. Ταχύτητα, ντρίμπλες, τρεξίματα, σέντρες και τελειώματα φάσεων είναι τα στοιχεία που παρατηρήσαμε που δείχνουν αξιόλογο ποδοσφαιριστή αν και είναι νωρίς ακόμα για να κριθεί.
Αποθανατίσαμε κάποιες στιγμές του αγώνα και σας τις παρουσιάζουμε:

Ένα μεγάλο μπράβο και στον προπονητή ο οποίος έδειξε για ακόμα μια φορά ότι είναι μάγκας. Η δηλώσεις του μετά το τέλος του παιχνιδιού πρέπει να φτάσουν στ’ αυτιά όλων των Αεκτζήδων σαν μήνυμα αισιοδοξίας: «Θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις μέχρι τέλους για την Τρίτη θέση». Το πιστεύει όσο δύσκολο κι αν είναι, όπως πίστεψε μέχρι τέλους για την τετράδα. Ο άνθρωπος δείχνει πως έχει στόχους και δεν παύει να δίνει διαρκώς κίνητρα, αλλά και ευκαιρίες στους παίχτες. Δυστυχώς για τον ίδιο αλλά και για εμάς, δεν έχει ακόμα κερδίσει ντέρμπυ, αλλά πού θα πάει, θα γίνει κι αυτό.
Για όσους ίσως να σκέφτονται πως η κριτική που ασκώ στην ομάδα είναι μηδενική και δείχνω πολλή επιείκεια, απλά να υπενθυμίσω ότι παίζαμε εκτός έδρας, για ένα σχεδόν ημίχρονο με 10 παίχτες, με σοβαρές απουσίες και με μέσο όρο ηλικίας των παιχτών που χρησιμοποιήθηκαν τα 25,7 χρόνια σε σύγκριση με τα 30,1 χρόνια μέσο όρο ηλικίας των ποδοσφαιριστών της Ομόνοιας.
Πενιχρή δυστυχώς η παρουσία του κόσμου για ακόμα μια φορά. Λίγοι αλλά ορκισμένοι βοηθήσαμε την ομάδα κυρίως όταν παίζαμε με αριθμητικό μειονέκτημα. Αναρωτιέμαι αν παίζαμε στο δεύτερο ή στο τρίτο γκρουπ δυναμικότητας πόσους οπαδούς θα είχαμε…κρίμα.

Υ.Γ: Ευχόμαστε να μην έχει κάτι σοβαρό ο Κάσιο.

.

.