Ψηφοφορία

Το σύστημα που αγωνίζεται η ομάδα μας είναι ένα από τα δημοφιλέστερα θέματα συζήτησης στη εξέδρα. Ποιο είναι τελικά το ιδανικό σύστημα για τη φετινή Α.Ε.Κ.; Σε αυτή την ερώτηση λοιπόν κλήθηκαν να απαντήσουν οι αναγνώστες του blog αφού λάβουν υπόψιν τους το υπάρχον υλικό της ομάδας καθώς και τους στόχους της για φέτος, που άρχισαν να διαφαίνονται από τα πρώτα παιχνίδια. Τα αποτελέσματα είναι πέρα για πέρα ξεκάθαρα...




4-4-2 (δύο κόφτες)      7 (9%)
4-4-2 (ρόμβος)      3 (4%)

4-2-3-1      56 (74%)

4-1-4-1    4 (5%)
5-3-2       1 (1%)
5-4-1       1 (1%)
3-5-2       2 (2%)
3-4-3       1 (1%)

Τυφλή εμπιστοσύνη στον Τον Κάανεν φαίνεται να έχουν οι ΑΕΚτζήδες καθώς τρεις στους τέσσερις προτιμούν να βλέπουν την Α.Ε.Κ. αγωνιζόμενη με σύστημα 4-2-3-1 το οποίο έδειξε πως προτιμά και ο προπονητής μας. Φυσικά μετά τον τραυματισμό του Τζέισον ίσως να υπάρξει κάποια τροποποίηση σε αυτό το σύστημα και τις πρωτοβουλίες των ακραίων καθώς Θεοφίλου και Ορθόδοξος έδειξαν πως δεν μπορούν να κάνουν όλη τη γραμμή με την ευκολία και την άνεση που το έκανε ο αγγλοκύπριος άσσος. Επίσης υπάρχει μια παραλλαγή στους δύο κόφτες που στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού γίνεται ένας, έτσι ίσως τελικά αυτό που βλέπουμε να μοιάζει περισσότερο σε 4-1-4-1 παρά σε 4-2-3-1. Κι αυτό γιατί ο Μαρκάσα έδειξε πως εκτός από το να αναχαιτίζει, έχει πολλές επιθετικές αρετές όπως δυνατό σουτ και κάθετη πάσα γι ‘αυτό και τον βλέπουμε όλο και συχνότερα στη γραμμή των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται πίσω από τον στράικερ. Με αυτό το πλάνο απομένει μόνο ο Βαν Ντάικ ως καθαρόαιμος κόφτης, ένα σενάριο που με ανησυχεί κάπως γιατί ακόμα δεν του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Βλέπουμε αρκετά λάθη στο παιχνίδι του και δεν είναι τόσο κινητικός όσο τον περιμέναμε. Συχνά τον βλέπω να περπατά στο γήπεδο και ίσως να υπάρχει και θέμα φυσικής κατάστασης, αν και στο σύνολό της η ομάδα βγάζει φωτιές σε όλο το 90 λεπτο.

Συνολικά 9 στους 10 ΑΕΚτζήδες θέλουν την Α.Ε.Κ. φέτος να αγωνίζεται με 4 πίσω, ενώ υπάρχει και ένα μόλις 3% που θα ήθελε μόνο τρεις αμυντικούς και πιο επιθετικούς προσανατολισμούς. Γιατί όχι θα έλεγα εγώ, από τη στιγμή όμως που οι τρεις πίσω είναι βαρβάτοι αμυντικοί και οι ακραίοι μέσοι μηχανάκια. Φανταστείτε για παράδειγμα κάτω από την εστία τον Νέγκρι, κεντρικούς αμυντικούς τους Σιένκελ και Λαμπρόπουλο με Λίμπερο τον Χόφλαντ. Στο κέντρο Βαν Ντάικ και Λίνσεν και λίγο πιο μπροστά τους τον Μαρκάσα. Στα άκρα του κέντρου να ανεβοκατεβαίνουν διαρκώς οι Γκόμεζ και Πρισό σαν δαιμονισμένοι και στην επίθεση τον Όπερ με τον Κιγκ σε πιο ελεύθερο ρόλο.

Απ’ ότι φαίνεται όμως ο προπονητής μας έχει ως στάνταρ τακτική τους τέσσερις πίσω. Ο λόγος που ασχολούμαι περισσότερο με την αμυντική γραμμή του συστήματός μας είναι γιατί ήταν αρκετά τρύπια η άμυνά μας στο τελευταίο παιχνίδι με τον Εθνικό κι αυτό οφείλεται στην απουσία του Χόφλαντ αλλά και στα απανωτά λάθη του gladiator. Δυστυχώς ήταν μια κακή νύχτα για τον Μαλτέζο που φέρει ευθύνη στο γκολ. Γενικότερα, αν και δύσκολα δεχόμαστε γκολ, εκτός από τον Λαμπρόπουλο, οι άλλοι τρεις κεντρικοί αμυντικοί στα παιχνίδια τους έκαναν ορισμένα παιδικά και αδικαιολόγητα λάθη που θα πρέπει να διορθωθούν στις προπονήσεις για να μην το πληρώσουμε στο μέλλον.