Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά!

Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά, ο πάτος έρχεται όλο και πιο κοντά. Τους τελευταίους 13 μήνες η ήττα έγινε συνώνυμη με την ΑΕΚ. Θυμώσαμε, απογοητευτήκαμε και πλέον κουραστήκαμε να γινόμαστε το περίγελο της ποδοσφαιρικής Κύπρου. Μετά από τους πρώτους τραγικούς μας αγώνες στη Β’ κατηγορία, έρχονται και τα πρώτα συμπεράσματα...

Λείπει το γκολ, όχι οι ευκαιρίες
Εάν μετρούσε κάποιος τις ευκαιρίες που βρήκαμε σε δύο αγώνες σίγουρα θα μετρούσε περισσότερες από 20! Πώς γίνεται όμως μια ομάδα που δημιουργεί τόσες πολλές ευκαιρίες να μην καταφέρνει να βάζει έστω και 1 φορά την μπάλα στα δίχτυα; Την απάντηση την ξέρουν μόνο οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές που από επίκαιρες θέσεις σημαδεύουν τις ταμπέλες. Ενδεχομένως οι απαντήσεις να είναι οι εξής:
• Η πίεση ένεκα του εκτοπίσματος της ΑΕΚ και των πολύ υψηλών προσδοκιών από τους οπαδούς και τη διοίκηση δημιουργούν άγχος στους παίκτες που δεν τους αφήνει να αγωνιστούν ελεύθερα και να έχουν καθαρό μυαλό.
• Η αμυντικογενής ενδεκάδα των αντιπάλων στήνει ένα τοίχος μπροστά από την εστία χωρίς να αφήνει ούτε κουνούπι να μπει μέσα.
• Η ομάδα έχει επιθετικογενή ανικανότητα, κάτι που δεν προσέχθηκε το καλοκαίρι όπου μπορούσαμε ακόμα να κάνουμε προσθαφαιρέσεις.

Υπομονή
Και στους δύο αγώνες η ΑΕΚ ξεκίνησε πολύ δυνατά με σκοπό να αιφνιδιάσει την αντίπαλη ομάδα. Αφού αυτό δεν έγινε κατορθωτό, κατόπιν παρατηρήθηκε νευρικότητα στις κινήσεις των ποδοσφαιριστών. Όλοι πιέζονται και όλοι βιάζονται!!! Σάμπως εδώ και τώρα πρέπει να πετύχουμε 5 τέρματα και να τελειώσει ο αγώνας! Έχοντας όμως να αντιμετωπίσουμε 11 παίκτες ταμπουρωμένους στην άμυνα, η βιασύνη και η νευρικότητα δεν μας αφήνουν να οργανώσουμε το παιχνίδι μας σύμφωνα με το εκάστοτε πλάνο. Για να ξεκλειδώσεις τέτοιες σκληροτράχηλες άμυνες χρειάζεσαι πρώτα απ' όλα υπομονή! Όλοι τρέχουν να προλάβουν το φάντασμα της ήττας! Όλοι θέλουν να γίνουν ήρωες και τελικά γίνονται μοιραίοι!

Η Β’ κατηγορία
Μετά από 2 αγώνες στη Β’ κατηγορία μπορούμε να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα για την ποιότητα του πρωταθλήματος. Ποιότητα; Ποια ποιότητα; Το πρωτάθλημα της Β’ κατηγορίας δεν ικανοποιεί φαντάζομαι τις προσδοκίες κανενός μας. Παρακολουθούμε ανορθόδοξο ποδόσφαιρο, δίχως φαντασία, σχέδιο και οργάνωση. Πρόκειται για ποδόσφαιρο που σε αποκοιμίζει και καθόλου δεν δικαιολογεί το κόμιστρο. Στην τελική είναι πιο δίκαιο η ΚΟΠ να δίνει επίδομα σ’ όσους πάνε να παρακολουθήσουν τέτοιους αγώνες. Σε δύο αγώνες παρακολουθήσαμε 11 παίκτες της αντίπαλης ομάδας να αμύνονται και να κλείνονται μέσα στο τετράγωνό τους! Αν σας θυμίζει το στυλ ποδοσφαίρου που παίζαμε στο δημοτικό, τότε έχετε δίκαιο! Αυτό το ποδόσφαιρο σκοπιμοτήτων σε κάνει να βαριέσαι το άθλημα παρά να το απολαμβάνεις. Απ’ ότι φαίνεται όλοι οι προπονητές έχουν ως προσωπική φιλοσοφία το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Δεν εξηγείται διαφορετικά!

Το μέλλον
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. Συνεπώς, κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι η ομάδα θα ανέβει στην Α’ κατηγορία. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται θα ζήσουμε ακόμα μια χρονιά με μιζέρια. Όμως, αν δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα μπορούμε να δούμε και κάποια ηλιαχτίδα:
• Ο καταιγισμός ευκαιριών κάποια στιγμή θα αποφέρει και αποζημίωση, δηλαδή γκολ! Είναι αδύνατον να συνεχίσουμε να μην σημειώνουμε γκολ. Πιστεύω ότι μόλις η ΑΕΚ προηγηθεί η αντίπαλη ομάδα θα βγει από το καβούκι της και θα υπάρξει η ευκαιρία να τελειώσουμε τον αγώνα βάζοντας κι άλλα γκολ.
• Στην ομάδα υπάρχουν παίκτες με προσωπικότητα και εμπειρίες. Μέχρι τώρα είναι ανύπαρκτοι όπως φυσικά και οι νεαροί αφού όλη η ομάδα παραπαίει. Κάποια στιγμή όμως θα ξυπνήσουν και θα φανερώσουν την αξία τους. Ελπίζω ότι μέχρι τότε δεν θα είναι πλέον αργά.



.