Αισιοδοξία, υπομονή και στήριξη

Μετά από σημαντική αποχή από τα δρώμενα της ομάδας επιστρέφω δριμύτερος και μπορώ να πω πιο αισιόδοξος από ποτέ. Η διοίκηση μετά από τα αναμενόμενα λάθη μιας νέας διοίκησης σε αγωνιστικό επίπεδο, άρχισε να σκέφτεται πιο ορθολογικά και περισσότερο ποδοσφαιρικά.

Στην ΑΕΚ με την έλευση του...
...Νιρ Κλίγκερ, άρχισε να επικρατεί μια ηρεμία και μια όμορφη ‘’μυστικοπάθεια’’. Δε γίνονται τα πάντα γνωστά προς τα έξω κι αυτό είναι έργο του προπονητή. Επίσης είδαμε πέρσι μια ΑΕΚ μαχητική αλλά όχι φοβισμένη. Δεν πήγαινε για το μη χειρότερα, αλλά για το καλύτερο. Μια ΑΕΚ που έκανε περήφανους του Λαρνακείς φίλους της.

Ότι και να πούμε για την ομάδα όμως, θα φανεί στο γήπεδο και αυτά θα κρίνουμε όλη την ερχόμενη σεζόν. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι η αντίδραση του κόσμου. Και λέγοντας αντίδραση του κόσμου εννοώ τους προπονητές και παντογνώστες της κερκίδας. Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο κόσμος είναι πως φέτος γίνεται μια καινούρια αρχή. Με έναν προπονητή που έδειξε πως άρχισε να δένει με την ομάδα και ήρθε αποφασισμένος να βάλει πάνω από όλους μας τη δικαιοσύνη στα αποδυτήρια, κάτι που κερδίζει τους παίκτες και που κάνει τους πιο νέους να νιώθουν πως στηρίζονται περισσότερο στα δικά τους πόδια. O Κλίνγκερ με κέρδισε όταν εμπιστεύτηκε τα πιτσιρίκια μας. Και όταν λέω πως τα εμπιστεύτηκε το εννοώ. Το έκανε με τον σωστό τρόπο. Με την σωστή αγωνιστική και ψυχολογική προετοιμασία. Και ‘’συγχωρώντας’’ τυχόν λάθη κατανοώντας πως δεν γίνονταν παρά μόνο λόγω του νεαρού της ηλικίας τους. Εκτός αυτού δεν ανέχθηκε από κανένα παίκτη να πιστεύει πως μπορεί να κάνει ότι θέλει έχοντας την αίσθηση πως ο προπονητής τον έχει ανάγκη. Γι αυτό και έδιωξε τον Αζουμπίκε που αν και παικτάρα εντός γηπέδου, ήταν παπάρα εκτός αυτού.

Όλα αυτά αλλά και οι μεταγραφικές κινήσεις που έγιναν δείχνουν σοβαρότητα και προσεγμένες επιλογές. Αυτά τα 2 στοιχεία τα είχε ανέκαθεν η ΑΕΚ. Αυτό που δεν είχε ήταν η αξιοποίηση των μεταγραφών αυτών, κάτι που πραγματικά ελπίζω να γίνει φέτος.

Επιστρέφω όμως σε εμάς, στον κόσμο. Πρέπει να δείξουμε υπομονή και να στηρίξουμε την ομάδα για όσο χρειαστεί. Οι βάσεις και οι προϋποθέσεις είναι καλύτερες από άλλες χρονιές. Θα δούμε και δικά μας παιδιά να αγωνίζονται αλλά και, πραγματικά ελπίζω, ξένους που θα δώσουν το κάτι παραπάνω. Αυτό όμως για να γίνει θα χρειαστεί χρόνο. Δεν αντέχω όταν ακούω στην κερκίδα της ΑΕΚ ανθρώπους, που είναι πολλοί, να βρίζουν και με το πρώτο λάθος, που έχει γίνει μετά από πολλά σωστά, να καταλήγουν στο υπέρτατο συμπέρασμα και με στόμφο να δηλώνουν, σαν ειδήμονες που είναι, τη δυσαρέσκειά τους και τη φοβία τους πως και φέτος θα παρακολουθήσουμε μια από τα ίδια. Το γήπεδο τελικά έχει γίνει το κλουβί με τους τρελούς (αν ήταν με τις τρελές θα βρίσκαμε και καμιά γκόμενα). Γι αυτό συνιστώ ψυχραιμία και υπομονή.

Τέλος θα ήθελα να ευχηθώ καλή χρονιά στην ομάδα και μέσα από την καρδιά μου στους μικρούς μας να γίνουν βασικοί. Είναι σπάνιοι παίκτες και θα το δείτε φέτος. Επίσης θα ήθελα να ευχηθώ καλή δύναμη στο Στάθη τον Ευσταθίου που ως νέο μέλος του διοικητικού συμβουλίου αλλά και ως γνήσιος ΑΕΚτζής θα δώσει ότι έχει και δεν έχει για το καλό της ομάδας.

Στο επανιδείν. Ή μάλλον κατά τον μεγάλο Eric Cantona… Au Revoir.


.