Persona grata και Persona non grata

Έχω την εντύπωση ότι όλοι ξέρετε ποιοι θα είναι οι Persona grata και Persona non grata της αγωνιστικής. Ο ένας έλαμψε με την εκπληκτική παρουσία του και ο άλλος επιβεβαίωσε το δύστροπο χαρακτήρα του...

Persona grata ποιος άλλος θα μπορούσε να ήταν, και νομίζω συμφωνείτε, από τον Άλτο Ατόρνο που εκτέλεσε δύο φορές τον Μπεκιάι.

Έτρεξε, πάλεψε, όπως και οι υπόλοιποι παίχτες και απέδειξε στο προπονητή του και στους λίγους που δεν είχαν ακόμα πειστεί πως μπορεί να βοηθήσει τα μέγιστα. Σε οποιαδήποτε γραμμή της επίθεσης κι αν αγωνίζεται είναι εξίσου επικίνδυνος, ταχύς και διεισδυτικός.

Ο "κάστορας" ήρθε στην Κύπρο ως επιλογή του κ.Κλίγκερ και μέχρι στιγμής τον δικαιώνει, με τα τρία γκολ που έχει πετύχει αλλά και τη συνολική περσινή αλλά και φετινή του παρουσία. Ειδικά αν είχε περισσότερη βοήθεια με κάθετες πάσες όπως αυτή του Γκονζάλεζ, τότε σίγουρα θα ήταν ακόμα πιο αποτελεσματικός.

Ιδιαίτερα πρέπει να σταθούμε στο δεύτερο γκολ που πέτυχε όπου με ψυχραιμία και χαρακτήρα striker που δε χαρίζεται, έστειλε την μπάλα εκεί που θέλαμε όλοι. Είναι γνωστές οι ικανότητες του Μπεκιάι στο ένας με έναν, όμως νικητής βγήκε ο ποδοσφαιριστής μας.

Εμείς του ευχόμαστε καλή συνέχεια, ακόμα καλύτερη παρουσία, περισσότερα γκολ και να 'ναι σίγουρος πως ο κόσμος της Α.Ε.Κ. ξέρει να ανταποδίδει στους παίχτες που τιμούν τη φανέλα που φοράνε.

Ευχαριστίες και στον κ.Κλίγκερ που τον εμπιστεύεται. (πιάσαμε τα σκάρτα της Ένωσης έλεγαν μερικοί)

Persona non grata ο συνήθης ύποπτος Τιμούρ Κετσπάγια

Εάν σκεφτούμε λίγο πιο βαθιά το «εμένα δεν με σέβεσαι;» θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι και τόσο αθώο. Αντιθέτως θεωρώ ότι αποκαλύπτει την εικόνα ενός εγωκεντρικού τύπου που αυτοκαθορίστηκε στην ελίτ του τοπικού ποδοσφαιρικού στερεώματος προσεγγίζοντας όλους του υπόλοιπους αφ’ υψηλού. Αυτές του οι συμπεριφορές ενισχύονται απ’ όλο το σύστημα και κυρίως από τα Μ.Μ.Ε. που έχουν θεοποιήσει το εν λόγω άτομο. Δυστυχώς, όμως, υπό το πρόσχημα των κορυφαίων του ποδοσφαιρικών ικανοτήτων, έχουν παραβλέψει παντελώς και τις κορυφαίες νευρωτικές του αντιδράσεις.

Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο αποχαύνωσης που οποιαδήποτε κριτική στο πρόσωπό του θεωρείται ιεροσυλία. Έτσι, βρίσκει πρόσφορο έδαφος να απαξιώνει με περισσή ευκολία τους συναδέλφους του και να κάνει κινήσεις εντυπωσιασμού (χτιτζιασμένου μωρού κατ’ ακρίβεια) με το να σηκώνεται να φεύγει όποτε θελήσει. Ε, λοιπόν, έχει καταντήσει γραφικός και κουραστικός. Τέτοιες συμπεριφορές υποβιβάζουν τον ποδοσφαιρικό πολιτισμό του τόπου!

Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές έχει μιλήσει σωστά για τα κακώς έχοντα του κυπριακού ποδοσφαίρου. Αλλά και άλλες τόσες φορές έχει επιλέξει τη ΣΙΩΠΗ για τα κακώς έχοντα που αφορούν τη δική του ομάδα!

Στην τελική, πείτε μου πώς μπορεί ένας τέτοιος τύπος να καταστεί ένα υγιές αθλητικό πρότυπο για τα παιδιά;



.