After-match ΑΕΚ-ΑΠΟΕΛ…

Αν και δεν το είχα σκοπό, νιώθω την υποχρέωση να γράψω σήμερα, για δύο λόγους. Πρώτον γιατί δεν πρέπει να έχουμε άποψη μόνο για τα θετικά, αλλά και για τα αρνητικά αποτελέσματα της ομάδας μας. Δεύτερον γιατί σε αντίθεση με το pre-match του παιχνιδιού στο Παραλίμνι, στο χτεσινό pre-match δε μου «βγήκε» τίποτα. Αν έχετε το χρόνο λοιπόν, διαβάστε τα όσα έχω να πω και συμφωνήστε ή διαφωνήστε μαζί μου, μπας και βγάλουμε καμία άκρη για το χτεσινό «γρίφο».
Λένε πως στο ποδόσφαιρο όταν χάνεις ευκαιρίες, η μπάλα τιμωρεί. Όχι, δεν αναφέρομαι στην ΑΕΚ φυσικά αφού ελάχιστες ήταν οι ευκαιρίες που έκανε. Αναφέρομαι στο ΑΠΟΕΛ που έχασε σωρεία ευκαιριών καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Όμως για να το τιμωρήσει η μπάλα, πρέπει και η αντίπαλη ομάδα να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις. Η μπάλα δεν τιμωρεί από μόνη της. Πως όμως να δημιουργήσουμε τις ευκαιρίες όταν ο τρόπος που αγωνιζόμαστε είναι ανορθόδοξος; Πώς να φτιάξουμε παιχνίδι χωρίς επιτελικό μέσο και χωρίς άκρα; Πώς να σκοράρουμε χωρίς επιθετικό; Ναι έχω πει ότι έχουμε πολύ καλή αμυντική συμπεριφορά με το 4-2-3-1 ή με το 4-3-3 ή με το 4-4-2 κτλ. Πού να φανταζόμουν όμως την αμυντική συμπεριφορά στο 3-5-2 ή 3-6-1 κτλ; Αφού χτες πρώτη φορά έβλεπα την ΑΕΚ με τέτοια παράταξη. Κι ενώ οι παίχτες μας έδειξαν μέχρι το 20λεπτο να προσαρμόζονται κάπως στην καινούρια αυτή έμπνευση-ρίσκο, εντούτοις όταν είναι ασύνδετη η άμυνα με την επίθεση, όχι μόνο δεν σκοράρεις, αλλά δέχεσαι και το τέρμα/τα. Αυτή είναι η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Ξέρω πως αν του έβγαινε του προπονητή μας κανένας τώρα δε θα είχε παράπονο, έλα όμως που δεν του βγήκε… Δε με πονάνε τόσο τα τρία κομμάτια, όσο η απογοητευτική εμφάνιση.
Κακά τα ψέματα, ήταν και θέμα ποιότητας. Ένα σαφώς ανώτερο από εμάς ΑΠΟΕΛ, σοβαρό και υπομονετικό, με γρήγορο και θεαματικό ποδόσφαιρο. (παίχτες-κλειδιά σε καλή μέρα, ποιοτικές μεταγραφές). Πιστεύω πως τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι καλύτερο και από την πρωτοπόρο. Και τη γνώμη αυτή τη διαμόρφωσα μετά από το χτεσινό παιχνίδι. Χτες έφτασε στο ζενίθ της απόδοσής του (του το επιτρέψαμε κι εμείς) , ενώ η ΑΕΚ στο ναδίρ. Γι’ αυτό και κέρδισε δίκαια και πιο εύκολα απ’ ότι και το ίδιο θα περίμενε. H AEK όμως ξέρει και να χάνει, ξέρει και να δίνει συγχαρητήρια.



Μπορούμε πλέον με βεβαιότητα να πούμε πως διανύουμε τη λεγόμενη «ποδοσφαιρική κοιλιά». (4 βαθμοί στις τελευταίες 5 αγωνιστικές και μόνο ένας από αυτούς στην έδρα μας) Το θέμα είναι μέχρι πόσο θα κρατήσει…
Όσον αφορά την επίτευξη των στόχων, όλα παίζονται. Χρειαζόμαστε όμως αγωνιστική ανάκαμψη, που σημαίνει: όχι άλλα προπονητικά πειράματα σε τόσο κρίσιμη καμπή, περισσότερο πάθος και αγωνιστικότητα από τους παίχτες, ευκαιρίες και συνεισφορά από τις μεταγραφές και τους νεαρούς, ψυχολογικό ανέβασμα από τη διοίκηση, πίστη και στήριξη από εμάς.
Όσον αφορά τον κόσμο, έδωσε το παρών του αν και θα μπορούσε να ήταν περισσότερος και πιο εκδηλωτικός. Ας μείνουμε κοντά στην ομάδα και κάνουμε την κριτική μας μετά. Τώρα η ομάδα μας χρειάζεται, τίποτε δεν έχει χαθεί. Έχουμε δύο εβδομάδες για ανασύνταξη και μετά οι μάχες ξαναρχίζουν. «Χάσαμε μία μάχη χτες, αλλά δε χάσαμε τον πόλεμο.»



P.S: Αρκετά καλή η διαιτησία του κ. Ηλία

finikudas